Kendisini Sütyeni İle Asan Kadın
güneþin gölgesini kaybettiði þýmarýk bir umarsýzlýðýn siyaha çalan demindeyim
Oysa yalnýzlýðýn ve sensizliðin gölgesi düþüyor hayatýmýn duvarýna
Soðuk önce parmak uçlarýma deðiyor,parmaklarým kendi bedenime
Sana þiirler yazamýyorum yakamozdan cümlelerle
Güneþ gölgesini, yürek sevdasýný, ruh cismini unutmuþ çoktandýr.
Her hatýrladýkça unuttuðumda bir yanýlgýya dönüþüyorsun titreten üþümelerinle.
Ayak izlerine basýyorum senden habersiz.
Dudaklarýný okuyorum güya yalandan.
Sonra yalan söylüyorum kendime.
Kendimi öldürüyorum aldýrmadan paslý býçaðýn en kör yerinde
Kör oluyorum acýya tanýklýk ettiðin gözlerinde.
Gözlerim, gözlerin olsun istiyorum. saflýðýn sen halinde
Baksana...
Kaç zaman oldu yazmayalý.
En son senin kibrit kutuna yazmýþtým en ateþli cümlemi.
Utanmýþtým ya hani.
Hani aþka yanacak, aþka acýkacaktýn!
Þöyle adam gibi yemek yapacaktýn.
Kibritini çakýp karanlýða, sana yazdýðým cümleyi okuyacaktýn.
Beni düþünürken, hem kalbinin hem yemeðinin dibi tutacaktý.
Tüm hayallerini yeniden yýkayacaktýn hayatýn en kokulu deterjanýyla.
Güneþimden öpecektin, benim için aðlayacaktýn
Ertelenmiþ hayallerin, balý beleyen zokasýyým þimdi.
Karanlýðý, siyahý ve insaný bu kadar düþürmemiþtim arkama...
Saça düþen ilk beyaz tedirginliðindeyim
Bir devrimcinin ilk firariliðinde
Bile bile serseriliðim /Kocaman harflere raðmen
Aþkýn en –sen-halindeyim...
Anlatacak ne çok þeyim vardý oysa
Bakire kelimeler saklýyordum itirafýn valizlerinde.
Meryem seviþmesiydi.
Hamile kalýnmýþ, baba acýlarýnýn aðulu karýnlarý büyüttüðü
Kendisini sütyeni ile asan kadýnýn ölümü isterikleþtiren dehasý ve hiç düþünmeden öldürdüðümüz o günahkar tanrý.
Gülüp geçiyorum þimdi karýncanýn feryadýna
Buðulu camdaki sevgi sözcüðünün ve parmakla çizilen kalbin bozulmasý ömrü bu.
Anlamsýz geliyor bana baba ve anne ölürken tanrýnýn yaþamasý.
Cetvelin icadý,düz çizgi, dört köþe seramik, dört iþlem, arom bombasý, amonyak ve nikotin.
Çeliþkinin matematik bilmem neyisiyim anlayacaðýn þimdi.
bir düþtü bu sana anlatmayacaðým
renkli camlardan koparýlmýþ uykunun en aykýrý yerinden yansýyan...
piþmaným desem yaþayamadýklarýmdan
kömürü elmasa dönüþtüren zaman ve anlamýný yitiren anlam tanýklýðýnda itiraflarýmý uzun saçlarýmda saklýyorum.
Jilet keskinliðinde bir fotoðraf belleðimde
paranoyak anýlarý ekiyorum verdiðin kaktüstün yanýna.
yapraklarýn üzerine basýyorum tek tek isminin her halinde.
aþkýn belirsiz fiil çekimlerinde
fillerin öfkesinde, çimenin ezilmesinde
paslý yaðmurlarda, soluk gölgelerde
dedim ya
aþkýn en –sen – haliyim þimdi
tam da þimdi
þimdi...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.