Alnında ki Kırışıklığın Bireysel Tarihi

ayný göðün gölgesi olduðumuzu düþünüyorum.
içimdeki þarkýlara eþlik edince þenliðin ve gülüþün
bahar ikiye ayrýlýyor sevincinden. düþlerimi çekiyorum ellerimle rüyalarýndan.
ve ay ýþýðý topluyorum karanlýklardan.
iki kiþilik bir kuþatmanýn en yakýcý savaþýna giriyoruz aydýnlanýnca gün.
gün þarkýlarla, þiirlerle, ýþýltýyla ve ince telaþlarla düþüyor gözlerimizden paldýr küldür.
hayatý tahrik ediyoruz en hassas yanlarýmýzla. resimlere düþürüyoruz renklerimizi, sonra dönenip dönenip
kendimizi seyrediyoruz esrikliðin aynasýnda. böyle zamanlarda güzel oluyor inat gibi þarabýn gazabý.
uzaktan bir gemi geçiyor, bir martýnýn gözyaþlarý düþüyor tuzuyla denize...
bir balýk kaçýyor acale ile yaþama bir gün daha ekleniyor.
haydarpaþa, maðrur bilgeliði ile yeni bir karþýlaþmaya gülüyor, sararmýþ býyýklarýnýn altýndan ve en hoþ hali ile.
derken kadýköyde ýslak yürüyüþ oluyoruz. bir fincan mutluluk adýnda zaman. küçük dinlenme aralarý keyfi
nazým mavisi bakýþlarýn politik duraklarýnda. ýþýltýsýnýn mavi ve beyaza vurduðu, martýlarýn ahenkli danslarýyla göðüslerini
suya deðirip durdugu bir seranomiye dönüyor saatler.
kuþlar galatada ve karlý ise hava bir baþka güzel oluyor. açlýklarýna bahane aramadan
ekmek kýrýntýsý bulma derdi tüm olup biteni ayak izi telaþýna büründürse de sonra.
herkes herþeye bakýyor da bir ben sana bakamýyor iþte.
elimde "þiirin en saf hali" yanýmda saflýðýn en sen meali...
arkasýndan martýlarýn uçuþtuðu gemiler denizleri yararken, yüzümüzü yalýyor sevimli bir köpek yavrusu gibi
rüzgar...saçlarýmýz savruluyor ve biz asla savrulan saçlarýmýz için sevmediðimizi biliyoruz biribirimizi.
uzak buluþmalarýn kum saati tersine akarken, bir dakikadan bile binlerce güzellik yontmanýn umarsýzlýðýndayýz
oysa en çocuk yanlarýmýzla.
"anlýndaki kýrýþýklýðýn bireysel tarihini" anlatýrken bana, katrandan kara günlerin zýrhýný delmenin "geçmiþ zaman
olur ki" hiç bir iþe yaramaz demindeyiz o yaþlý amcan olmasa...
kayýp giden avuçlarýmýzdaki zamanlardan, biraz daha zaman yaratma tanrýsallýðý artýk beþiktaþ.
raký þiþesinde balýk olamasak da, hasbi’nin yetiþmesi imdadýmýza.
sonra yine yollar bu kez uzaklýða açýlan...
biri üsküdar’a, biri kadýköy’e iki yaprak artýk savrulan...
"bütün karanlýðý bana versende, giden geceyi durduramama hezeyaný" ardýndan.
iki insan, iki kent ollsada sonuçta bir dünya...
artýk sana GÜNAYDIN deme zamanýdýr.

Sosyal Medyada Paylaşın: