Bir emanetimiz var, yabancý bir toprakta, Vatandan ayrý düþmüþ, yâd ellerde, firakta... Üzerinde bayraðým, yorgun dalgalanýyor, Üç kýt’ada dolaþmýþ, þimdi bu son durakta...
O bölgede kuklalar, ölüm olup estiler, Arap, Kürt ayýrmadan, Ýnsanlarý kestiler, Birbirine vurunca, kýrýldý tüm testiler, Usta kuklacý orda bir cehennem kurmakta...
Süleyman Þah Türbesi, bir ecdat yadigârý... Ateþ, ölüm ve vahþet kusarken tüm civarý Cehennemden ayýran, incecik dört duvarý Ve onu koruyan güç, üstündeki Bayrakta...
Elli yiðit askerim, sahip çýkýp ceddine O ince duvarlarý, benzetir Çin Seddine... Ne Arap’ýn, ne Kürt’ün, yan bakmak ne haddine Bayraðýmýz, çölde bir vaha gibi durmakta...
Iþid’le, Peþmerge’yle kuramam gönül baðý, Bir sembol o türbe ve on dönüm Türk topraðý. Bir avuç Türk askeri, üstünde Türk Bayraðý, Yüreðim onlar için dua ile vurmakta...
Ünal Beþkese
Sosyal Medyada Paylaşın:
ünal beşkese Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.