GELİNİMİ TOPRAK ÇEKTİ

Yanýk bir havanýn teneffüsündeyim...
Çalýnan türküler yangýnýma geliyor...
Apansýz oldu bu düðün;
Bir masanýn ayaklarýndan týrmanýverdi hüzün...
Kalemin dahi iyisini seçemeyen ben;
bu kabustan sonra ki hayatýmý seçmiþ oldum
Ýmza ne taþýr üstlendiði anlamýnda?
Bilmem...
Evet mi...?Kabul mü...?
Öyleyse bu son olsun;
bir þeylerin altýna imza atmaya,
Bu son olsun;
avcumda yanan ömrümün kýna kokusuna...
Bembeyazým bugün;
Her ölümün,
Allahýma kavuþmak için olduðuna inanmanýn
berraklýðý gibi...
Yüzümde;duvaðým,
Kehanetim;çemberli parmaðým,
Bir kadýnýn pulu gözyaþý kadar
çabuk kuruyabilecek;alýn yazým...
Yüzümün perdesi,þu bir karýþ kumaþ;
Ne utançlar,ne yaþlar,ne haykýran diller gizler.
Yüzümün acýsý herkesin avcuna düþünceye kadar,
Cinayetimin katilleriyle kol kola durduðumu ,
birtek o saklar...
Gel gelelim;
Bedeni büyük,
Kalbime aðýr gelen gelinliðimin;
Arkalarý yerlerde sürünmece,
Üzerindeki allý pullu iþlemeler,
Pýrýl pýrýl taþlar;
Kalbime kalbime inmece,
Ýçindeki gelinciðim ise;
Kalbinin ipini çekmesiyle,
Tozlanýp,kanýyorum...
Hayat bu gece benden iyice büyüdü,
Halbuki kundak kokumdu;
burun kývýrýyorum...
Parmaðým yerine,boynumun ölçüsü alýnmýþ;
Takýldý iplerim,tasmalarým,
Takýldý paralarým,altýnlarým...da...
Her birinin uçlarý,baþka ellerdeki salýncakta;
Bir göðe,bir yere...Salýnýyorum...
Çekildi kanatlarým,
Kýblemin doðusuna varamadan,
baþka batýlara kaydým..
Yüreðim topraða topraða batmaca....
Bu ne çok þahit,
Ne çok gürültü var burda,...
Aka aka bitmeyen kanýmý görüp;
kýna diye yakanlar;
Baðýra baðýra kulaklarý çýnlatamadýðým;
týnýmý duyanlarým yok mu?...

Sus gelinciðim,sus...
Sen bir gecede çürüyen begonyanýn
kader ortaklýðýný kus...
Körpecik dillerini kesen,
Hiçliðe itiliþini izleyenler,
Ömürlerine çakýlan çivilerle delinirler,ama;
Allahlarý seninkiyle aynýysa...
Ben ’’beni’’susturup durmaca...
Haklýymýþsýn gelinciðim;
Adi çýktý kalemin kýrýverdiler...
Ses buðuludur,boðulmuþtur þimdi...
Yeni bir hayat ekeceðim;
Tohumlarýný suya býrakýp,yeþillendireceðim bir hayat;
yok yeryüzünde...
Toprak tanrýçama gideceðim,
Çiçekler yeni hayatlarýný orda;
onun yanýnda açabiliyorlarmýþ....
Yer altýnda,eþlerim beni beklerken;
Toprak tanrýma gideceðim....
Bir masa;
Ayaklarýndan hüzün hala týrmanmakta,
Üzerinde yüzük,zincirlerim,
Paralar,tasma...
Bir defter;Ýçinde boynu bükük bir imza...
Ýplerimse,daha boðazýmda...
Gel gelinim...
Sen bir çiçeksin...
Bir hançerin kan kokusunu tadýp,
Topraðýn tanrý kokusuna gel,
Gek ki;
Hayatýn perdesinde,bu düðün bitsin...
Tam bu kelamdan sonra;
Hançer;
Kalbi
yavaþ yavaþ,
topraða,
kavuþturmaca....




((((gelinin düðün gecesi kendisi ve hayatýyla olan yazýþmasý...bu geride kalanlara koca bir gece duyuramadýðý son aðýtý...ne alýn ve bu son yazýsýný kabullenip adýný yazmaya ne de bu son þiirinin son sonuna atacaðý imzaya gücü yetti...korkmuþtu...çünkü adý faniye çýkmýþ,son imzasýný da masanýn üstünde,kaderinin gerisinde býrakmýþtý...ve imzanýn anlamýnýn ’kabul’ olduðunu öðrenen gelinim,bu þiirindeki alýn yazýsýný kabul etmiyormuþcasýna,göðsünde hançeriyle uðurlandý son yolculuðuna....))))........

17,07,2006
Sosyal Medyada Paylaşın: