YAZILMAMIŞIM

Önce ;ince ,uzun bir cümleydim ben
Son anektodlarýn ortalarýna doðru varan..
Ve oradan ömrümün paragraflarýna
Balýklama atlayan..

Sonra bir flaþ patlamasý gibi;
Ýki kez yanýp söndüm,
Ya da iki kelimeyle ;
Vardým,yoktum...
Hani uzundum...

Varlýðýmýn sonu ölümmüþ,
Ölümümün baþý tanrý...

Paragraflarým okyanus kývamýndaymýþ,
Boðulmuþ;
Dibe batmýþ,
Çakýlmýþ,
Çakýlmýþ kalmýþým...
Resmim çekilmiþ,
Konmuþ aheste dalgalara..
Suretimin üstü çizilmiþ,
Ruhumun oksijen pompasý bozulmuþ da;
Bozulmuþ ,durmuþum..

Ben bir anafor sessizliðiymiþim,
Zaten hiç yazýlmamýþ,
okunmamýþ,
Sanki hiç çizilmemiþ gibiyim..
Surete ne oldu..,resme ya da..
Ki;bende bilmezmiþim..

Bir bilen lazým,bir ölcen,
bir kulaç atan ,bir yazan lazým,,
Anektotlara kadar uzanmýþ bir yazý ..
Ki söylesin ben neymiþim,,
Ölçsünler ,kaç zamanmýþým..

Varlýðýmýn sonu ölümmüþ,
Ölümümün baþý tanrý..
Sanki hiç ölmemiþ gibi ;
Ben hep kalemle oynarmýþým...

Sosyal Medyada Paylaşın: