""Yaðmur yaðýyordu usul usul Ýnsanlarýn saçýný, yanaðýný, el ayasýný, gözlerini, Cümlelerini öpmeye çalýþýyordu Yere düþenlerse telaþsýz Caddelerin yüzünden ayak izlerini siliyordu Açýk pencerenin önünde Yaðmurun dansýndan habersizdi bir gölge Hiç bir þey yeniden yaþanmýyor diye düþünüyordu Öfkeyle yumruklarýný sýkarken Kendine dönmeye çalýþýyordu, Bilmeye, kaybettiði aslýna varmaya Aynanýn önüne sürükledi bedenini Ve bir ses... Yaðmur muydu konuþan aynanýn sýrrý mý bilemedi""
Toplayýp cesaretimi baðýþla diyerek dikildim karþýsýna Cemaline yorgun izler, saçýna aklar düþmüþtü. Tedirgin bir kucaklaþmadan sonra acýlý bir tebessüm çöktü yüzüme Dokunduðum ellerinde merhamet, bakýþýnda hüzün vardý. Derin bir nefesin ardýndan sordum; Hala benimle misin?
- Kaybettiðin olmadým tek bir an Sende kayboldum zaman zaman. Beni boþ ver, kaybettiklerine yan Yan ki, artýk uyan!
""Herkes saçlarýný saklýyordu yaðmurdan, tenini de Kimseler tutmuyordu elinden pencerenin önünde Kim bilir belki de bu yüzden Hep yalnýz geliyordu yaðmur gökyüzünden Yinede kin tutmuyordu, küsmüyordu Tohumu bahara hazýrlamaktan vazgeçmiyordu""
Kovulduðum ülkeleri tahayyül ettim bir an ve terk ettiðim öz yurdu Baþýmý hafif yere eðerek mýrýldandým; Bazen kendimden bazen her þeyden kaçtým Adýmlarýmýn gürültüsü bastýrýnca sesini Duyamaz oldum seni Buzlanmýþ yüreklerde donakaldým Dönüþü müjdelese de hazan dallarý Hüzün masallarýnda buldum ismimi Kaçýrdým beklediðim taze baharlarý
- Hazan mevsimini veda mý sandýn? Hayýr, geç kalmadýn hiçbir þeye, kendini erteledin sadece Bir ömür bir güne bakar, gün var ki bir ömrü yakar Geciktirensin geciken deðil Bazen yüreðinin koþarak götürdüðü yoldan, aklýn emekleterek döndürür.
""Topraðýn yaralarýný sarýyordu yaðmur Geç kalmýþ gibi biraz mahcup Çatlamýþ dudaklarýndan öpüyordu Ne yoruluyor ne býkýyordu Mutluydu nedensiz ve delilsiz Her daim huzurlu""
Yoruldum çok yoruldum. Dünyayý sýrtlayýp taþýrým da aðýrmýþ insan yükü taþýyamadým. Sana sormadan çýktýðým her yol çýkmaza girdi. Mutluluk nerede sahi?
- Yorulduðunu anladýysan, gücünün farkýndasýn. Bazen durmak yürümekten çok yorar insaný Gidecek yerin olmasa da yürüyecek ayaklarýndýr mutluluk sebebi. Her adýmda þükretmeli. Huzurun adresini mi arýyorsun avuçlarýný aç ve yürekten konuþ. Yer gök avucuna sýðacak kadar küçük…
Biliyorum, küfre bulaþan elleri gözyaþý yýkar Yüreðime daldýrýp ellerimi yýkadýðým her yüzün maskesi düþtü. Öðren de gel diyen bakýþlardan kaçsam da, inatla anlamak istiyordum. Çok bilenlerin yanýnda bittim, itildim. Soluksuz kalýncaya dek sustum, rahat deðildim.
- Rahatsýz oluþun onlarýn rahat oluþundandýr Vicdanýn sesi sadece kalbi olana ulaþýr Benlik ise vicdansýza yaraþýr. Ne hazindir ki rahat olan saðýr rahatsýz olan dilsizdir. Þimdi kanadýn kýrýk, belki yaraný sarsam tekrar uçup gideceksin...
""Yaðmur sustu Þimdi kendini topraðýn rahmine sunma vaktiydi Nefesini tuttu Kokusu olmadan uyuyamazmýþ gibi Tebessüm ederek koynuna sokuldu Adýmlarý keþmekeþ notalar gibi deðildi""
Emin deðildim o zamanlar. Yaþayan var mý yaralanmadan Hatýrlýyorum da her gidiþim küstürmüþtü serçeleri. Örümcek aðýna dolanýnca anladým ki Bütün yaralýlarýn kabuðu bende Anladým ki geç olmadan geri dönmeli…
- Unutma, hatýrlamak unutanýn diyetidir. Karar verip döndün ya Tende can solana kadar, gitsen de bir kalsan da bir...
""Sýmsýký sarýldý toprak sevdiðine Gecenin en demli vaktiydi Ne isyan cümlesi vardý dilinde Ne de tövbe isteði Güvenmek sadece kendine ve sevgiliye Tetikte beklese de kan rengi insanlar Bu seremoniye kayýtsýz kalamýyorlar Belki utanmak ve aþk sadece Ýnsaný aslýnda var kýlýyorlar""
Neyin doðru neyin yanlýþ olduðunu þaþýrdým. Ne olur izin verme gitmeme. Yanlýþ doðrunun peþinde sinsice gezerken nasýl temizlenir dünya. Nasýl doðru kalýr insan?
- Doðru yanlýþ içinde, yanlýþ doðru peþinde Doðrusu yanlýþýyla insansýn sen de, niyetin kadarsýn... Sadece kendin ol, güven kendine Kendinle yarýþ, düþmaný beklet, kendinle barýþ...
Bir insan nasýl baþarýr kendiyle barýþmayý?
- Ne rüzgârda daðýlacak kumdan kalem var Ne yaðmurda akacak boyam Kýrdým ben’i anlatacak kalemi çoktan Renkli boyalarýmý çocukluðumda býraktým sana gökkuþaðý çizemem Sanma ki her cümle boyumdan uzun Anla deme, anlat deme Anlatmak anlamlarý zedeliyor Görmek anlamaya yetiyor...
""Vuslat tamamlandý Yaðmur bitirdi masalýný Toprak bahara gebe kaldý Ýki farklý bedenken bir olan sevgililer Detone olmadan söylediler þarkýlarýný Ýnsanlar uyuyordu o vakit kimliksizce Kadere yükleyerek sorumluluklarýný Ve veda vakti Gözyaþlarýný sakladý yaðmur Ýçindeki acýyý sakladý toprak Nasýlsa bu hikâye tekrar tekrar yaþanacak""
Anlamsýzlýklar ortasýnda anladýðým tek þey var; Tüm ezberleri bozduran aþk; Her kavuþmayla küle karýþmak Bir ayrýlýkla öze kavuþmakmýþ. Yani kendime, yani sana... Lakin kaybettiðim dünlerime acýyorum. Her umut bir tomurcuktu, kurudu filiz vermeden. Þimdi nasýl yeþermeli yeniden?
- Hayata küsebiliyorsan hala hayattasýn Bir gün o seni deðil sen onu terk edeceksin Gidenlere bak, kalan kuru bir dal Yeþerdiðini göreceksin, yeter ki bir nefes al, Kar mý yaðdý daðýna, ayaz mý deðdi baðýna, çýð mý düþtü yoluna Bu bitkinlik neden? Düþtüðün kuyu çýkacaðýn zirvenin habercisidir. Durma hadi silkelen... Kulak ver þu sabah ezanýna Gecenin ardýndan gündüzü, cefanýn ardýnda sefayý Ve en güzel vuslatý hatýrlatmýyor mu?
Hayatý bana kýsaca özetle, tutacaðým yol olsun. Karanlýklar içinde arayýþým son bulsun…
Gölgesini arkada býrakanlarýn ýþýðý önündedir Hayat umutla yürümekten ibarettir Gün gelecek gün bitecek diyerek Aldýðýn her nefes berekettir…
Ayaða kalkýp perdeyi araladý Güneþ ruhundan gülümseyerek öperken Aynada görünen yüz/ü silindi Asla yalnýz deðilim diyen Musa’nýn gözleriydi baktýðý Yenilenmiþti Kovulduðu her kapý kendine açýlýyordu aslýnda Hatýrlayýp döndüðü kendinden baþkasý deðildi…
Þiirin her aþamasýnda bana yol arkadaþlýðý yapan Razý Hocama, Sesiyle çalýþmama ortak olan Deniz Haným’a, yine sesi ve güzel montajýyla güzellik katan Yýldýray kardeþime teþekkürü borç bilirim.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Arif Odabas Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.