Tebdil-i İnsan…

Bir Mahur þarký mý, bir Zarýncý mý?
Anlatabilir mi aðrý, sancýmý?

Tegafül eyler mi mecliste ol þuh?
Hisler âleminde yetim kalan ruh!

Ruh beden içredir, nedir miyârýn?
Âsûmandan inse gelse nigârin!

Ârýz perde olmuþ ol âsûmana!
Þems-ü kamer ýþýk vermez cihâna!

Ýnsan, iblisliðe tebdil edince;
Anlam vermediler bu herc-ü merce!

Herc-ü merc içinde çýrpýnýr insan;
Vermez rahmetini büak-ü leysan

Kurudu insanda arzu ve beyûs
Helâl süt emenler oldular meyus!

Ýblisler çektiler araya surlar;
Kara bulutlara gark oldu nurlar!

Yer, gök, þems-ü kamer bunlara þahit!
Ahvâlimiz yaman oldu ey Cahit!




Cahit Kýlýç
Ýstanbul, 29 Ekim 2014


______________________

LÜGATÇE:

Zarýncý: Âþýklýk edebiyatýnda bir makam adý.
Tegafül: Anlamazlýktan gelme.
Miyâr: Ölçü
Nigârin: Süslenmiþ güzel kadýn
Ârýz: Bulut
Tebdil: Deðiþim
Büak: Þimþekli kara bulutlar
Leysan: Yaðmur
Beyûs: Ümit, istek, talep
Meyus: Üzgün



Sosyal Medyada Paylaşın: