yalnızlık

boðuluyorum
sözlerim güneþlenirken sensizlikte
sek bir suskunluk içiyorum
acýlý ayrýlýklar ýsmarlýyor yüzüm
gözyaþý tütsülü gecelerde
ömrümün duvarlarýndan yýkýlýyorum
su alýyor kalbimin hicranlý gemisi
batýyorum kendi içime, sessizce
dilsizim
devrik bir cümleyim
imla hatam sevmek
fransýz kalýyorum benliðime

soluyorum
ellerim diken bedenime
topraðýmdan sökülüyorum
yaðmura küsüyorum
mevsimden biliyorum bu yalnýzlýðý
oysa yanlýþ vakitte çiçek açmýþým
bir bir yanýlmýþým
þimdi anlýyorum

bu þehir
bu sokaklar
birer mesken
içimde bir dibe batma inadý
yükselirken dualar göðe
ben yapayalnýz yerlerde
soluk gözlerle

kirli bir çocuðum þimdi
hayallerim duraklarla dolu

bu özlem
bu beklemek
bu sevmek niye ?

her neyse ..
mevsim de bozdu artýk
þimdi en gýcýrýndan giymeli bir yalnýzlýk ..

- Abdullah Cemek
Sosyal Medyada Paylaşın: