MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

Bir Yusuf Masalı
İsmet Özel

Bir Yusuf Masalı



Bu yaþa erdirdin beni, gençtim almadýn canýmý
ölmedim genç olarak, ölmedim beni leylâk
büklümlerinin içten ve dýþardan
sarmaladýðý günlerde
bir zamandý
heves ettim gölgemi enginde yatan
o berrak sayfada gezindirsem diye
ölmedim, bir gençlik ölümü saklý kaldý bende.

Vakti vardýysa aþkýn, onu beklemeliydi
genç olmak yetmiyordu fayrap seviþmek için
halbuki aþk, baþka ne olsundu hayatýn mazereti
demedim dilimin ucuna gelen her ne ise
vay ki gençtim
ölümle paslanmýþ buldum sesimi.

Hata yapmak
fýrsatýný Adem’e veren sendin
bilmedim onun talihinden ne kadar düþtü bana
gençtim ben ve neden hata payý yok diyordum hayatýmda
gergin bedenim topraða binlerce fýþkýný saplar idi
haykýrýnca çeviklik katardým gökyüzüne
bir düþü düþlere dalmaksýzýn kavrayarak
bulutu kapsayarak açmadan buluta içtekini
tanýdým Ademoðlu kimin nesiymiþ
ter döküp soru sormak nereye sürüklermiþ kiþiyi.

Çeþme var, kurnasý murdar
yazgým
kendi avucumda seyretmek kýrgýn aksimi.

Gençtim ya, ne farkeder deyip geçerdim
nehrin uðultusu da olur, dallarýn hýþýrtýsý da
gözyaþý, çið tanesi, gizli dert veya verem
ne fark eder demiþim
bilmeden farký istemiþim.
Vay beni leylâk kokusundan çoban çevgenine
arastadan ýrmaklara çarkettiren dargýnlýk!
Yola madem
çöllerdeki satrabý yalvartmak için çýkmýþtým
hava bozar, yüzüm eðik giderdim yine
yaza doðru en kuduzuyla sürüngenlerin sabahlar
yola devam ederdim.

Gençtim iþte þehrin o yatýk raksýndan incinen yine bendim
gelip bana çatardý o ruh tutuþturucu yalgýn
onunla ben
hep seviþecek gibi baktýk birbirimize.
Bir kez öpüþebilseydik dünyayý solduracaktýk.

Oysa bu sürgün yeri, bu pýtraklý diyar
ne kadar korkulu yanký bulagelmiþ gizlerimizde
hani yok burda yanlýþý yoklayacak hiç aralýk
bütün vadilere indik bir kez öpüþmek için
kalmadý hiç bir tepe çýkýlmadýk
eriyeydik nesteren köklerine sindiðimizce
alýcý kuþ pençesiyle uçarak arýnaydýk
ah, bir olaydý diyorduk vakar da yoksanaydý
doðruydu böyle kan telef olmasýn diye çabalamamýz
ama kendi çeperlerimizi böyle kana buladýk
gönendi dünya bundan istifade
dünya bayýndýrladý:
Bir yakýþ, bir yanýþ tasarýmý beride
öte yakada benî âdem
her gün küsülü kaldýk.

Bunca yýl bu gücenik macera beni tutuklu kýlan
artýk bu yaþa erdirdin beni, anladým
gençken almadýn canýmý, bilmedim
demek gökten aðsa bile tohum yürekten düþecekmiþ
çünkü hataya baðýþýk büyük hatadan beri nezaret yer
çið tanesi sanmak ne cüret, gözyaþýymýþ
insanýn insana raptolduðu cevher.

Þimdi tekrar ne yapsam dedirtme bana Yarabbi
taþýnacak suyu göster, kýrýlacak odunu
kaldý bu silinmez yaþamak suçu üzerimde
bileyim hangi suyun sakasýyým Ya Rabbelalemin
tütmesi gereken ocak nerde?
Dinleyin ey vakti duymak doruðuna varanlar!
Fallarý grafiklerde bakýlanlar siz de iþitin!
Külden martý doðuran odalýklar
ve kâhyalar
kara pýhtýyla damgalanmýþ veznelerde dili
þehvetsiz çilingirler, yaltak çerçiler
celepler ki sývýþýk, natýrlar ki nadan
ey hayat rengini sazendelik sanan
yýrtlaz kalabalýk!
Dinleyin bendeki kýrgýn ikindiyi
hepiniz kulak verin!

Güneþin
koskoca beldeye suskunluk yaygýsýný serdiði
yazlar yok
yok artýk altýnda suskun yollarý saklý tutan
karla örtülmüþ kýrlarýn kýþý
gitti giden yerine gelmedi baþka biri
orada
duyumsatmadý kendini hiçlik bile
belli ki son yüzyýlýmýz göðsümüzden
varla yok harman eden sesi uçursak
diye bize verildi
yetti bir yüzyýl böceklerde ve otlarda
soluyuþ izlerimiz silmek için
ne yesek
lokmaya vurulur gibi deðil
yuduma gelmiyor içtiklerimiz
dernekler toplanýyor dýþta tutmak için
kanat vuruþlarýný yumuþak kýlan etkeni
utançlý sessizliði tanýmaz kalemlerle
kapanýyor bilanço

top mermisi, kör testere
defalarca boyanmýþ çaput parçalarý
sýkýþtýrdýk günlerimiz arasýna ki
serazat kahkahalar atalým
yapmacýktan nefretimiz
sebep olsun kavgamýza
bekleyiþ arzýndan kovsunlar bizi
ne Yemen biraz öncemiz diyelim
ne biraz sonramýz Meksika.

Caný pek bir dünya son yüzyýlda yaþadýðýmýz
yüzü perdahla kavi, peçesi paramparça
üstü baþý kükürtlü bu dünyadan
kancýklýk
sýçradý çevirdiðimiz sayfalara
artýk kimse bize haber vermeyecek
hemen þu tepenin ardýnda
saldýrmaya hazýr ve müsellâh
bir düþman taburu durduðunu
çünkü gerçekten yok
böyle bir ordu
bir düþmanýmýz kaldý
kendi
dudaklarýmýz
arasýnda.

Biliyoruz günden güne çopurlaþan yer yuvarlaðýnda
bizleri yan çizen birer hemþehri haline sokan nedir
çýrpýný çýrpýný giden atlardan indik
girmek için patavatsýz yurttaþlar sýrasýna
zihnimiz acizlerin þikâyeti sýðacak kadar
kanýrtýlýrken ses etmedik
öcümüz alýnacak korkusuyla irkildik
kaldýysa bir soru içimizde
o da bir þey:
Nerdedir yerle gök arasýndaki ulak
nerde biz?

Kimseden bir iþaret gelmeyecek
bir melek kimsenin alnýný sývazlamasa
söylemez kimse size dünyadaki ömrü boyunca
hiç bir insana yan bakýþý olmayan kimdi
kimdi yan gözle bakmadý kýr çiçeklerine bile
öðretmek için cephe nedir
kýyam etti
torunu kucaðýnda
dönünce bütün gövdesiyle döndü
bir bu anlaþýlsaydý son yüzyýlda
bir bilinebilseydi
nedir veçhe.

Dinleyin ey vakti duymak doruðuna varanlar!
Sýyýrýn kahkaha sýrçasýný cildinizden
omzunuzdan vaveylâ heybesini atýn
boþa çýksýn reislerin, kâhinlerin, þairlerin kuvveti
güler yüzlü olmak neydi onu hatýrlayýn
neydi söðüt gölgesinde gülümsemek
aðýz dolusu gülmeden taþlýkta.


Baþkalarýnýn aþkýyla baþlýyor hayatýmýz
yaprakla yaðmurun aþký meselâ
kim olsa serpilen coþturuyor bizi
imreniyoruz baþkalarýnýn mahvýna.

Yaðmur mahvoluyor çarparak
Kendini parçalýyor mâþukunun açýlan kývrýmýnda
yaprak dirimle irkiliyor nazlý ve maðrur
silkiniyor vuran her damlayla.

Baþkalarýnýn aþkýyla baþlýyor hayatýmýz
bakýp baþkasýnýn baþkayla kurduðu baðlantýya
aþka dair diyoruz ilk aný bu olmalý
ilk önce damarlarýmýzda duyuyoruz çaðýltýsýný
uzak iklimlerin
kokusu gitmediðimiz þehirlerin önceden
bir baþ dönmesiyle kabarýyor hafýzamýzda
sonra ayrýlýklar düþüne dalýyoruz:
Bize ait olan ne kadar uzakta!

Baþkalarýnýn aþkýyla baþlýyor hayatýmýz
baþkalarýnýn düþünceleriyle deðil.
"Üstümde yýldýzlý gök" demiþti Königsberg’li
"içerimde ahlâk yasasý".
Yasa mý? Kimin için? Neyi berkitir yasa?
Ýster gözünü oðuþtur, istersen tetiði çek
idam mangasýndasýn içinde yasa varsa.
Girmem, girmedim mangalara
Yer etmedi adalet duygusu
içimde benim
çünkü ben
ömrümce adle boyun eðdim.
Yýldýzlý gökten bana soracak olursanýz
kösnüdüm ona karþý
onu hep altýmda istedim.

Baþkalarýnýn aþkýyla baþlýyor hayatýmýz
ve devam ediyor baþkalarýnýn hýnçlarýyla
düþmaný gösteriyorlar, ona saldýrýyoruz
siz gidin artýk
düþman daðýldý dedikleri bir anda
anlaþýlýyor
baþtan beri bütün yenik düþenlerle
ayný kýþlaktaymýþýz
incecik yas dumaný herkese ulaþýyor
sevinç günlerine hürya doluþtuðumuzda
tek baþýnayýz.

Diyorum hepimizin bir gizli adý olsa gerek
belki çocuk ve ihtiyar, belki kadýn ve erkek
hepimiz, herbirimiz gizli bir isimle adaþýz
yoksa þimdiye kadar hesaplarýn tutmasý lâzýmdý
hayatýmýza kendi aþkýmýzla baþlardýk
bilmediðimiz bu isim, hesaptaki bu açýk
belki dilimi çözer, aþkýmý baþlatýrým
aþk yazýlmamýþ olsa bile adýmýn üzerine
adýmý aþkýn üzerine kendim yazarým.

Oradaydýk hepimiz, müheyyâ bekliyorduk
salaþtý mukadderat, bozulmuþ bir niþandý
gebe rüzgâr, ihanete uðramýþ deniz, kerrat cetveli

dünyaya sokunmuþtuk, dünya hamdý
külsüzdü ocak,tellâl çarþýsýz
aðzýmýz noksandý.
Rimbaud’nun haberi yoktu Menelik’ten
Nijinski delirmemiþti
Mahler’in beþ yaþýndaki kýzý ölmemiþti daha
nehre Haþim annesiyle karanlýk geceler
bazý çýkardý
zonklardý öpülmek için kavlamýþ dudaklarýmýz
bekliyorduk; alnýmýzýn çatýnda
hepimizin bir çarpý.

Kopmamýþ birer çýðlýk diyesilerdi bize
verilmemiþ birer söz
daha hiç çýkýlmamýþ
birer iskeleydi bedenlerimiz
alnýmýz birer sayýltý
azâlarýmýz yerli yerine saðlam çakýlmamýþtý
bir çift göz, bir yumruk yürek arasýnda
darma dumandýk
küþümle kapanýrdý yüzümüz
çünkü kazýnmýþtý oraya yekten
baþkalarýna ait bir çarpý.

Yaþamak çarpýsý derlerdi buna, yaþamak çarpýntýsý.
Ne acelemiz vardý? Kime kavuþacaktýk?
Yokuþu göze almak mý? Niçin?
Bir geçit
nereye açýlmak için gerekli bize?
Susmak bilmiyordu tepemizde ses, saklý ve açýk:
Tamamla çabuk! Çabuk bitir! Hadisene!
Sese bühtan etmedi aramýzdan hiçbiri
deðil mi ki hepimiz
iþaretli ve yarým
dünyaya sarkýk. Ey sökülmüþ cep! Ey ýslak yorgan!
Ey bulduðu her bahaneyle çýngar çýkaran!
Yardým et! Yardým et!
Bana ilâh mahvedecek
bir uzuv lâzým.

Gel çabuk
Beni üzüntünün koynunda beklet
Orada tohum serpecek kadar
Bana zaman taný.
Ve konuþ
Varsa eðer yazgýmýzýn beþ duyusu
Yazgý dediðimiz þeyin deveran ediyorsa kaný
Söyle ona vazgeçsin beni üstümden esip yönetmekten
Bana diþ geçirsin de anlasýn bakalým hangimiz daha kekre
Çarpayým gözüne bir, kulaklarýný çýnlatayým hele
Uzaktan iþmar edip durmasýn bana
Gelsin bana dokunsun
Alnýnýn çatýnda deðil belki
Ama bir iriminde aklýnýn
kalsýn korkum.

Benim elbet bir bildiðim var: Hayat saçma sapandýr.
Üstüme saçmalý tüfeðiyle ateþ açtý hayat
Yaylým ateþ, bombardýman, güldürücü gaz
Þairsin! Arkaný dönme! Neyin var sen de fýrlat!
Hiç yoksa þu inkisârý kâðýda geçir, sonuna kadar yaz
Nasýl olsa çýkaramazsýn saçmayý etinden
Hiç deneme
Cibril’i düþünmeden
Asla yaþayamazsýn
Seni uçurmazsa yandýn
Kuþlarý da uçuran
Ey þair! Ey dilenci!
Kanatsýz, mýzmýz, sözün köpeði
Tiryakilik peþinde geceleri
Günün ortasýnda karmanyolacý.
Sana deðil Davud’a yaraþýyor sapan
Korkun var bölük pörçük
Ümidin çatal çatal
Baka gör bunlarýn arasýndan
Hangi yer sana ayrýlmýþ
Hangi yâre senlik bir þey býrakmýþ
Çalap.

Anlat:
Bu bir Yusuf masalýdýr de
Bunu söyle ve fakat
Þunu da sor
Yusuf’un masalý neden
Yusuf’la baþlamýyor?
Bir varmýþ bir yokmuþla baþlýyor bütün masallar gibi
Bir Þivekâr varmýþ, bir gençkýz
Yusuf yokmuþ, cinler
Kaçýrmýþ, yazgý
Saklamýþ onu.

Masalýn orasýna gelince bir Yusuf gösterilecek
Ama önce masalý bir Þivekâr
Nasýl baþlatýyor
Bilmek gerek.

Genç bir kýzla, bir bakireyle baþlýyor anlatýmýz.
Çünkü bakirelik, o bir baþ dönmesidir
Baþta gelir, baþa gelir, baþý yerinden eder
Eksiksiz olup hiçbir iyelik tertibi gerektirmeyecektir
Sorguya açýk kim derseniz bakirdir, odur bakire
Kapaðý hiç açýlmadýysa kitap
Kaþ çattýrýr insana, korku verir
Oysa kitap ki yarýya kadar okunmuþ
Bakiredir.

Býrakalým baþta kalsýn.
Gençlik
Ve kýzlýk dursun baþýnda efsanemizin.
Þivekâr’la
Bir gençkýzla baþlasýn anlatýmýz
Aðlatýmýz
O dahi gençlik ve kýzlýkla bitecek bittiði an
Zaten son erek deðil miydi
Genç ve kýz?
Vay anam! Ter ü taze ve domurmakta olan her ne ise
Hele bir dalmaya gör onun döngüsüne.

Þivekâr’dý
Gezmeye çýkmýþtý ikindileyin
Evlerinin az ilersindeki koruda
Genç kýzlar bunu yapar
Her gençkýz ruhta birikmiþ sözlerin
Sürgüsü açýlsýn diye
Hep gezintiye çýkar.
Kýþtý mevsim. Toprakta kar.
Çok tutumlu bir söyleþi gibi berraktý çamlarýn yeþili.

Avcýlar göründü uzaktan
Þivekâr avcýlara görünmek istemedi
Sindi en bildik köþesine çamlýðýnýn
Kendi yerinden dinledi
Fend eden, tuzak kuran, ok atan bu milleti.
Avcý bunlar
Bir kuþ vurdu tezelden
Aralarýndan biri.
Nasýldý kuþ?
Neresinden vurulmuþtu?
Þivekâr göremedi.

Ok deðerse bir kuþun ancak kalbine deðer
Bunu bilmeyecek ne var?
Kan düþer. Emilir o kýzýl bezek
O bembeyaz satýhta.
Ossaat "Breh!
Hüsnü Yusuf’un yanaðý mýsýn be mübarek!"
Deyiverdi bir avcý.
Þimdi sezdi Þivekâr saklandýðý yerden
Avcýlarýn da varmýþ bir içlisi
Bir bilgesi.

Kar ve kan. Ak ve kýzýl.
Bir yüzün suçsuz zemininde
Tutkunun canlandýrdýðý þey.
Simasý da imasý da Yusuf’un
Böyleymiþ meðer.
Kar üstüne düþen kandý
Yamandý
Bir avcýdan Þivekâr’a ulaþan haber
Müjde deðildi.
Neden bir yavuzluk
Bir durulukla beraberdi?
Þivekar bunu bilmek istedi
Bilmek, bilmek, bilmek istemi
Kýzda çözdü bütün baðlarýný kadîm âlemin
Âlem âlemler oldu, cümle âlem gevþedi
Kýz için artýk gevþekti
Pekinlik bohçasýnýn hodbin düðümü
Haber deriþtirdi kýzý
Soru
Dünyayý karman çorman býraktý önüne
Dünyayý, önce onu delmek
Yusuf’a varmak gerekti
Desem ki kapý açýldý
Yalan olur
Ama kilidin kalktýðý belli.

Var idiyse bir kuþ
Kalbinden baþka yeri olmayan vurulacak
Vuruþ deðil de vuruluþ kilidi kýrdýysa
Kendi sorgusu yüzünden ayaða kalkýyor insan
Arýyor. Yusuf bir ayna mýdýr acaba?
Çetrefil, kuþku dolu, yadýrgý
Ne kadar kendi oldu insan
O kadar baþka.


Sýzýyý gideren su.

Suyun sýzladýðýný kimseler bilmez.
Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.