Bir Kadranlık Kısırdöngüde
bu bizim günümüz güneþimizdi
ayakkabýlarýmýzý acemice baðlayýp
gerçekle düþ içiçe ama hep ayný sokakta
ceplerimiz tuzlu çitlek kokusuyla yorgun
unutkan hüzünlerle boðuþurken mahalleli
biz...ikimizdik...
tüm dünya bulutlara ezikti
ben daha o zaman
ekmek arasý peynire tav
bir son delikanlý gibi trenlere düþkün
yeniyetme pembe serseri
ve
haberli gitmelerle yoðun
saygýn bir ölüydü zaman...
kümülüslü sokak sonlarý heyecanlarýmýza dar
aðaçlar ki öyle rüyalara sýðmazdý
sakallarýndan kasaba kiri akardý da ilk gençliðimizin
her þeyiyle yerli yerinde bir sona tutkun
pastoral elvedalar ucunda soluksuz
bir ayrýlýðýn tekrarýydý ömür...
sen kýsa saçlý okul destaný
ben kýsa boylu yoklar yozu
ama kar yorgunu serçelere hýzlý düþkün
yalnýzlýklarýmýzý gizleyecek denli içli...
ve neden o en acemi sonsuzluk duygusunu bile
böyle ansýzýnlý saatlere hapsettik
hüznü ustaca iþledik de arabesk gülüþlerimize
bir kadranlýk kýsýrdögüde
baþ edemedeðimiz dumanlý unutkanlýðýn
eksik yalanýný tamamlayamadan
adsýz bir intiharý bile çok gördük yalnýzlýðýmýza...
sevmeye beceriksiz
gitmeye korkak
sözde maceralar peþinde hep epeski
kalkýp gözyaþlarýmýzla yýkadýk da her gece sokaklarý
yüzümüze kapanmaya bile açýlmadý hiçbir kapý
aslýnda hiç kendimize irkilmedik
göðsümüz tutulur gibi çocukluða özendik de
kendi çocuðumuza anlatamadýk kuþlarýmýzý...
sen kýsa saçlý çekik gözlü okul destaný
ben kýsa boylu daha erken soytarý yoklar yozu
ve unutan umutlarla seviþirken mahalleli
biz...ikimizdik...hani...
çürük kýrýk tuðlalarla baþladýðýmýz bu evcilik oyununda
ölümün ve intiharýn yeri yoktu hani
yaðmur üþümeleri harici sarýlmak yoktu çaresizliklerimize
hani pencerenin yerine gözlerimize çektiðimiz karanlýk perdede
hiçbir son bölüm yoktu...
þimdi tüm kirli sarý ýþýk ardý gölgelerini
otuz yýlýn anýsýna katýklayýp yastýðýmýzýn altýna
unutarak duruyoruz uykuya
yýldýzlarýn baþucumuz kadar tüm özlemimize yakýnlýðýný...
hiçbir sadeliði aldatmak yok...
pazen kokulu öykülerden kopmak yok...
çitlek kokulu yürüyüþlerle terli ve yorgun...
ilk akþam telaþýyla konuþurken mahalleli
biz...
... o’nlara...
kaðan iþçen...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.