Kendi Sessizliğinde Şiirler

sokak karanlýðýnda unuttum
bana bakar gibi sarýldýðýný
kendi sessizliðine...

aramýza herhangi bir gece girdi
hiçbir bulut öyküsü yaratamadýk
özgünleþmek için yaþamaktayýz artýk...

ilkleri ve sonlarý yazmaya düþkün
balkonlara konan ekmek kuþlarýnýn su içiþine
ama hep ortasýnda dört mevsim,yedi iklim...

gözümün alabildiði yere kadar
sokulgan çocuklar dökülsün yollara
tebessümün aklýmda...

her günü kaçýrdýðýmý sanýrdým
oturup seyreylesem de güneþi an be an
gün beni kaçýrýrmýþ meðer...sana...

pastýrma yazlarýný severim
geceden kalma düþlerin keyfini sürmeyi
senden geriye kalaným ne de olsa...

geçiþ anlarýyla derinleþiyor rüya
sokak seslerini topluyor avlusuna
kendimi yukardan seyrediyorum :

"uyanmak istemiyorum..."...


Kaðan Ýþçen...
Sosyal Medyada Paylaşın: