CEMREYE ŞİİR

Yalnýz bir mevsimse hayat,
Kardelen büyüsü dudaklarýnda,
Ve yalnýz bir damlaysa susuzluðuma düþen umut,
Sabah buðusu gözlerinden içsem kana kana.

Nilüfer tebessümlerinde koþsam sonsuzluða,
Kaç meltemin okþadýðý kuðu saçlarýnýn,
Gökçe sevdalar sarmalanmýþ,
Efsunlu düþler yorulmuþ mevsimine…

Gözlerin, gözlerin deðmezse gözüme, göðümde gün tutulur,
Dolunay akþama küser, karalara bürünür,
Çýðlýðýmýn sesi çýkmaz, boðazýmda düðümlenir…
Ve birgün gelir mi bahar, doðar mý güneþ gözlerinden.

Yaðmur topraða, gül suya, ten tene susar mý böyle,
Doruklarýn çiçeði, ulaþýlmazlýklarýndan mý koklanmaz söyle!
Kaç mevsim boynu bükük bakakalýr yollarýna,
Aðlamaklý olur ufuk, yokluðunun matemiyle.

Artýk kýrsýn dizginini, özlerimiz özgür kalsýn,
Kanamasýn çorak tenim, nefesinde hayat bulsun,
Dinmez aðrýlar limaný sol yanýma yüzün doðsun,
Leylak hüzünler son bulsun, düþecekse CEMRE düþsün…

17-Haziran-2007
Sosyal Medyada Paylaşın: