ŞAİR ÖLÜMÜ
Ötelerden yazýldý özgenin özgesine,
Ezelden bir yük bindi, aðlamaklý sesine
Ve milyonlar içinde yalnýzlýk ensesine.
Efsunlar üflenirken göklerden nefesine.
Kerameti kendinde gizlenmiþ bir beþerdi,
Fikrine kibrit çaksan bütün dünya piþerdi,
Güneþ buza kesilip, kudretinden düþerdi,
Oysa gözyaþlarýndan deþt-i kebir yeþerdi.
Yüreði ürkek serçe, sözü keskin kýlýçtý,
Bir bakýþýndan bozkýr filizlenip gül açtý,
Tebessümü muhabbet, kahrý endiþe saçtý,
Baþa hürmet edenin baþý üstünde taçtý.
Sessiz hýçkýrýklarýn konuþmayan diliydi,
Ýnancý küfre siper, kurþun geçmez velîydi,
Ya ateþte sönecek fütursuz bir deliydi,
Ya mevlâ’nýn dünyada görünmeyen eliydi.
...
Fakat fikir cenginde yanar dumansýz ölür,
Ýmaný arzdan öte sanki imansýz ölür,
Sevdasý lime lime olur da kansýz ölür,
Topraðýna gücenmiþ tohum amansýz ölür.
Gerçeði þöhret üstü, namsýz niþansýz ölür,
Tarafý kendisidir, tarafsýz yansýz ölür,
Dünyayý ýþýtýr da öz zatý tansýz ölür,
Ruhu kaç bin yýl yaþar, bedeni ansýz ölür.
Hayatý ölüme denk, ölse hayatsýz ölür,
Vefasý aþka sebil, oysa hasatsýz ölür,
Muradý gökler üstü, umut muratsýz ölür,
Gönül çilegâhýnda bir sultan tahtsýz ölür.
11 TEMMUZ 2009
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.