Kendine siper arýyor daðlar, gövdelerinde mermi izi Parçalanmýþ gökler rengini yitirmiþ bir yangýn ruleti Sessiz öpüþlerin yalan hareminde acýmasýz rezillikler Susuyorum gözyaþlarýmýn hýçkýrýðýnda, insan mý fani!
Kanla seviþiyor acýlar, aðýtlar daðlamýyor artýk yürekleri Bir avuç su serpsem þu yüzüme, akýtýr mý ruhtaki kirleri! Hangi masalýn yapraðýndaydý mutluluk, unuttuk sevgileri Hüzünlü ruhumun asi hücresindeyim, açmayýn kilitlerimi
Mevsimler kýzýl çiçeklere gebe, kanla sulanýyor topraklar Mermi namluda fahiþe, can almaya doymuyor ahmaklar Satýlýða çýktý sahtekâr kalemler, itlere kul olmuþ yalakalar Acýda, tasa ve sevinçte birleþmeyi unuttuk, koptu baðlar
Mutluluk kibirli bir düþmüþ, sarýldýk bencil tutkularýmýza Esirgedik gönül selamýný birbirimizden, karýþtýk yalanlara Yorgun ýþýklara daldýk yýllardýr, kandýrýldýk boþ torbalarla Atalarýmýn sesi duyuluyor derinden, yorum yok olanlara
Utanýyorum insanlýðýmdan, hiçbir söz anlatamaz derdimi Kehanet fýsýltýsý büyüyor içimde, kim kýrdý aþk dolu testiyi! Boðazýmda hicaz bir yutkunuþ hayat, çamur örter mi sevgiyi! Bitsin artýk þu ölümler, dört mevsime ekelim aþkýn çiçeklerini
Selahattin YETGÝN
Sosyal Medyada Paylaşın:
Selahattin YETGİN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.