Kýpýr kýpýr bir telaþla çalýyordu yürek telim Göðsümdeki tefler seviyi fýsýldýyordu Sarhoþ kuþlar uçuyordu gökyüzümden Iþýklar kendi duvarýna çarpýp sese dönüyordu Sesinin kilometrelerini aþmak için kulaçladým adýmlarý Yollardan kocaman toz bulutlarý kalktý Ben varlýðýna uzandým.
Sendin ruhumun kalburunu ters düz edip seslenen Merhabandý beni uzaklardan yakýnlara savuran Daðlardý üzerime yuvarlanan Ve ben o toz bulutunun altýndan kalkarak Senin iç sesine sarýldým.
Az sonra savaþlar bitmiþti þehirlerimizde Gün isyanýný sona erdirmiþ bize açmýþtý tüm kapýlarýný Sarýldýk tarumar bir toz bulutunun içinde birbirimize Tedirgin, o ýlýman denizler yeniden dil oldu kimsesizliðimize Þiir sustu, biz konuþtuk An konuþtu, biz sustuk Maðrur bir düþün içinde Mahcup çocuklar gibi yuvarlanýyorduk… Selahattin YETGÝN
Sosyal Medyada Paylaşın:
Selahattin YETGİN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.