Yaşamak Onurlu Nutuk

Dama oynuyor yýrtýk coðrafyamýzýn üþengeç terzileri
Iþýklarý mat köylerde asi bir çoban ýslýðý
Bir kurt kemiriyor nicedir gönlümüzün soylu erdemini
Kýlcal yüreðimizde korkak gölge ýsýrýðý

Çeliþkili gizler sokuluyor nicedir veba gibi öfkemize
Dilimizin canhýraþ utkusunda çürümekte gül
Güneþin kollarýnda hiddet, gün sarýlýyor kemendine
Yaprakta irin, çürük bedenlerde incecik tül

Islak kelepçemizin derin oyuklarýnda devinimsiz yaðmurlar
Soyundan koparýlmýþ mihenk taþý ahýmýz
Zamaný geçiriyor incitilmiþ kara delikten hüsranla insanlar
Ruhumuzun geniþ ovasýna sýðmýyor tahtýmýz

Diz çöktük kör bir baltaya, yalan ýrmaðýnda boðsunlar bizi
Býrakýn azsýn yaramýz, devrilsin sabrýmýz tersine
Sevgisiz sarýlýþlarýn dirliksiz öpüþleriyle kandýrsýnlar hepimizi
Dün yaþandý bitti, yarýn meçhul bir nefes tenimizde

Kýrmak gerek zincirleri, devinimler kök salmadan can evimizde
Bir yudum suda mutluluk, yutkunuþ helal lokma
Düþlerimizi bile parselledi yalanlar, karanlýðý örtüyorlar üzerimize
Yaþamak onurlu nutuk, yok oluþlar haram eza

Selahattin YETGÝN
Sosyal Medyada Paylaşın: