Şahmeran Sevda

Çorak bekleyiþlerimizin cesaret kulelerinde
Günler düþürüyorum güneþ denize inerken
Islak bir yaðmur düþü kanatýyor topraðýmý
Ýçimdeki kaleler düþtü, burçlarým sessizlikte.

Okþadýðým bütün öksüz insan yüreklerinde
Olmadýk zamanlarda çiçeklendi gölgelerim
Unutulmuþ günlerin yoksulluðuna güldüm
Darlýk içimizdeki öfkeydi, hoþça kal sövgüm.

Talanlandý i mgelerimiz, sancýlandý þiirlerimiz
Katý sözcükler ayýkladýk biçimsiz tümcelerden
Somutlaþmýþ bir aynadan izledik umarsýzlýðýmýzý
Ölüm bölüþtük antik çarþýlarda, bölündü uykumuz.

Sesin düþerken içime, gökyüzün yansýrdý hep þiirlerime
Yýldýzlar sularýma yakýndý, ellerimi uzatsam dokunurdum
Bir kadýn aðlardý geçmiþimde, ihaneti saklardý hesapsýz
Bir elmanýn ömrü kadardýk, kutup aþklar yaþadýk rüzgârsýz.

Ýki kanatlý bir pencere suskunluðum, uyanýþlarýmdýr vedam
Gece erken iner gönlüme, deliþmen bir uzlaþýdýr aðlamam
Kýr kanatlarýmý, içimde aþkýn yoksa paslý kalsýn prangam
Söyle sevgili söyle, niye aðlatýr beni hala þahmeran sevdan.

Selahattin Yetgin
Sosyal Medyada Paylaşın: