GİT...

son seferin bu
köhne bir þirket-i hayriye vapurunun
usulca ayrýlýp uzaklaþmasý gibi tenha Emirgân iskelesinden
köpüklü izlerini yadigar býrakýp aç martýlara
çýmacýnýn elinden kurtulan halat gibi kop git
hadi þairim
vakit bu vakit

uzlaþmaz dalgalarýn hýrpaladýðý kýyýlardan
iki küp þekeri ýslatmadan getiremeyen çaycýnýn savrukluðundan
martýlarýn ýskaladýðý simit parçalarýndan
akþamlarýn ebruli alacasýndan vazgeç
git...

Burgazada’nýn bakir yeþilini özler gibi
özlemekten usanmadýn mý gidenlerini
ýpýssýz kayalýklarda
ayaklarýný deðil
yüreðini kanrevan býrakan anýlarý öylece býrak
git...

tut ki lodos fýrtýnasý koptu
tut ki acý poyraz kamçýlarý þaklýyor yüzünde
ne farkeder

deðil mi ki ömür nehrinin mecrasý þaþtý menzilinden
ve kesindir ki
mecalin yok çizmeye o rotayý yeniden
anla artýk
bittin
git...

hadi
bu gece yazdýðýn acemi temsilin son suaresi
son perdesidir
kederin de
kaderin de sözü bitmiþtir

ne hazindir ki
vakt-i kerahattir
hadi þairim hadi
git…

CEYDA GÖRK___28 OCAK 2014

Sosyal Medyada Paylaşın: