GİT, DAHA DA UZAKLARA..
AYDINK
GİT, DAHA DA UZAKLARA..
Evrendeki en mutlu, insaným ben diyerek
Coþar idim sýnýrsýz, her an, seni anarken
Dünyalara bedelsin, bana baþka ne gerek
Diye düþünüyordum, aþkýn ile yanarken
Seviyorum dedin ya, umut ektin canýma
Sonra kör kuyulara, attýn Yusuf misali
Keþke hiç gelmeseydin, girmeseydin kanýma
Ruhuma dert düþürdün, düþlüyorken visali
Ne sen geldin buraya, ne de beni çaðýrdýn
Daðlar koydun araya, asýrlarca uzakta
Kör deðilse gözlerin, muhtemel ki saðýrdýn
Neler çektim bilmedin, düþtüðüm bu tuzakta
Bildiðini sandýðýn, o can deðilim artýk
Söndü tüm volkanlarým, küllendi kor ateþim
Beslediðim ümitler, olmadý cana katýk
Öldü tüm heveslerim, erken battý güneþim
Kalbim derbeder oldu, seni ilk gördüðüm an
Öylesine sevdim ki, canýmdan da ileri
Oysa bunca sevdiðim, serüvenler arayan
Bir suratsýz kimlikmiþ, ne þeytanmýþ, ne peri
Üzülmezsin eminim, senin yüreðin taþtan
Çorak topraklar gibi, yandým, bir damla suya
Hasret koydun bu caný, bilemedim en baþtan
Terk edeceksin beni, ecel denen uykuya
Daha da uzaklara, git, bakma ardýna
Kim bilir kimler için, nasýl sürprizlerin var
Sevgiden bi’habersin, yakalanýp çarkýna
Sana gönül verenin, nasibidir ah-ü zar
21.10.2014
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.