İNSAN OLMAK..
Boyun uzadýkça mý, büyüdüm sanýyorsun
Yoksa yüksek bir yerden, bakýnca mý aleme
Kaybederek kendini, hatýrlar kýrýyorsun
Büyük lokma ye ama, büyük laflar söyleme
Ýnsanlýktan ayrýlýp, fenalýklar eyleme
Ne kadar yükselsen de, ayaklarýn yerdedir
Baþýn yarýþamaz ki, gökteki yýldýzlarla
Yücelik sözde deðil, gönüllerde, serdedir
Bir gün karýþacaksýn, biçare yalnýzlarla
Yazdýrsan ki ne çýkar, adýný yaldýzlarla
Göklere atýlan taþ, hep orada kalsaydý
Ayný hýzla yeniden, düþer miydi topraða
Güneþ batmazdý asla, ölümsüzlük olsaydý
Dala balta vurulmaz, sam deðmezdi yapraða
Düþülmezdi yerdeki, üç metrelik çatlaða
Gideceðin yer belli, bundan ötesi olmaz
Yükseklere çýkarken, dünü unutma sakýn
Mazlumlarýn figaný, asla yerlerde kalmaz
Kulun kalbini kýrmak, gücüne gider Hak’kýn
Hesap sorma günleri, bir nefes kadar yakýn
Deftere yazýlanlar, cem edilir gün gelir
Elin, belin, diline, sahip ol yoldan çýkma (*)
Eksiler fazla ise, gör baþa neler gelir
Özün sözün bir olsun, kul hakkýna yan bakma
Üç günlük hýrsýn için, geleceðini yakma
Ruh terk edip bedeni, Mahkeme-i Kübra’da
Hak huzura çýkýnca, baþýn olsun eðecek
*Ne gördün, niye geldin, ne iþin var burada*
Diye sorulduðunda, dilin olsun diyecek
Oradaki ýþýðý, gözün olsun görecek
(*) "ELÝNE, BELÝNE, DÝLÝNE SAHÝP OL"
------------------------------------ HACI BEKTAÞÝ VELÝ
17.10.2014
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.