DÜNYA VE İNSANLIK...
cennetten bir yer olsun diye gayret ederken
þeytana uþaklýk edenlerin kan damlayan elleri
paçavraya çevirdiler þu güzelim dünyayý
elimizde kala kala
her yerinden oluk oluk kan akan
bir mevta var, baþý gövdesinden ayrýlmýþ
gövde bir yanda çýrpýnmakta, canhýraþ
baþý bir baþka tarafta benzersiz çamurluklar içinde
þehvetli çýlgýnlýklarýn ilkel tutumlarýna
ve hayvani içgüdülere vesile edilerek
tepinilmekte üzerinde, hoyratça
haya nedir
itikat ne
bilmeden, zulmedilmekte, azimle
Yaratan’ýn kullarýna bahþettiði
en kutsal emaneti olan varlýðýna
canýna
böylesi insanlýk fukarasý yaratýklarýn vahþetine
tanýk olmaktan utanýr oldu
muhtemeldir ki hayvanlarýn cümlesi
ve dahi sýnýrsýz güzellikleri
sinesinde barýndýran tabiatýn kendisi
hýzla kirleniyor, kötüleþiyor insanlýk
bu gidiþle, olasýdýr ki
hayat alan // hayat çalan bu melunlar yüzünden
gün gelecek, hayatýn bereketlenmesine
yetmeyecek // yetiþemeyecek güneþ
belki de ar ederek, vazgeçecek
yetiþme isteðinden, nihayet
günden güne terkedecek rengini // parlaklýðýný
ve kaybedecek hayat kaynaðý vasfýný
ne uçana, sürünene, yürüyene
ne suya, daða, taþa, topraða
çiçeðe, böceðe…
tanyerinde ilk kez göz kýrparken ufukta
günaydýn demeyecek bir daha
ne de akþama vedalarýný býrakýrken
arkasýndan hüzünle bakanlara bir umut vermeyecek
ertesi günün getirecekleri adýna
ya da doðmayacak artýk
gelecekteki meþum karanlýklarýn sabahlarýna
geceleri, gökyüzünde, gözlerimizin içinde
yaldýr yaldýr oynaþan yýldýzlar
yüz geri edecekler, tutulan dileklerin tümüne
çocuklarýmýzýn aydedesi
gecelerin kandili
farklýlaþacak, güneþe koþut olarak
demir pasý bir renge bürünecek
ya da bir kalýn bulutun
arkasýna saklanacak
bir daha göstermemek üzere yüzünü
bulutlar rahmet akýtmayacaklar sinelerinden
ninni edasýyla çaðýldayan dereler ulaþamayacak
derin maviliklere sevdalý ýrmaklarýn hiç birine
ekinler baþ vermeyecek
çiðdem, lale, sümbül, nergis, papatya
rüzgarlý yamaçlarda nazlý nazlý salýnamayacak
canýna ilaç olsun diye
sinesine batacak bir diken bulamayacak bülbül
gülünün hatýrýna katlanacak
ve insanlar
saldýrýrken de
korunurken de
canavarlaþacaklar umarsýz
ortak paydalarý hümanizme olmayacak asla
kan, gözyaþý ve kadavra hasýlasý itibariyle
bakarken hayatýn mizanýna
ne akþam oldu diye hamdedecek
ne de sabah uyanmaktan hoþnut olacak
bir kul kalmayacak dünyada
23.10.2014
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.