zamanýn en kuytu yerindeyim göz, gözü görmez karanlýk kul, kulu tanýmaz yabani diyarýndayým dünyanýn
yorgun düþmüþ fýrtýnalar sönmüþ tüm yanardaðlar kurumakta olan akarsular þakýmayý unutan kuþlar ve artýk... gün ýþýmaz ufuklar ülkesindeyim
yanýmdakine uzak uzaktakine yabancý kapýmýn tam önünde geride býraktýklarýma hasret gurbeti yaþamaktayým kahrediyor bu sancý
çukurda deðil henüz neredeyse tam kenarýnda bedenime yük olan belki ondan yüksünen prangalar baðlý bitkin sað ayaðýmda
olmayasý kýþ öncesi güz rüzgarlarýndan sarardý aðaçlarýmýn örtüsü özgürlük kaleleri misali teslim olmaya ve düþmeye direnen birkaç bitkin yapraðýn kitaplar dolusudur var oluþ ve hayatta kalma öyküsü
sürüp gitmeyecek elbet en güçlü düþmana karþý gösterilen bu amansýz direniþ hayat inceldiði yerden kopacak ve onlara da uðrayacak cellat benzeri bir ömür törpüsü
Sosyal Medyada Paylaşın:
AYDINK Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.