vakitsiz kelimeler

elleri küçük bir sevgiliydin
ellerin mi dedim
kim bilir belki de öyle deðildin
geceye ve þehrin karanlýðýna alýþmýþ
þehla bakýþlý bir þaire
‘’ dikkat et düþeceksin ‘’ bile demeden
bardaðýn dibinde kalan rakýya inat
o son suyu da yere döktün
ah sen aþk abý hayat

rahatsýz etmemeli diye düþündüm
bir çocuk annesini bir sevgili sevdasýný
dahasý kururken yanýk yerleri
gökyüzüne bakan anýzlar gibi
inliyor istiyor olmasaydým seni
þimdi sýðýndýðým karanlýklardan
yamacýna doðru koþardým
hülasa bu dünyadan
cennete koþan ruhlar misali
ey sesimin büyücüsü

biliyor musun tehlikem
dudaklarýndýr o kibar akþamlarda
kýzýl ve aþk için ülkeler yakan bir çýlgýn
sen vehimsiz dünyam
gölgeler prensesim kahramaným
avlularda ölüm orucum
maltalarda zehirli ekmeðim
aðlayan nara gülen ayvam
beyazlamýþ sakalým
kendi kendime duam

bazen insanýn caný
öyle yerlerdedir ki aklýnýz almaz
bu kadar mý acýr bir ömre saç dipleri
dahasý tüm bu þahanelerinin aklýna uyup
gitmekle öyle bir büyüyü bozdun ki
þimdi tepeleme dertleyim
sahilsiz bir þehrin içinde
uyuyup da uyanmak istemeyen
bütün yýldýzlar için deniz
bir an önce ölmeliyim








Sosyal Medyada Paylaşın: