İFTİRACININ HALİ
Gül verir sanki varýnca hanýnda
Senledir konuþurken sen yanýnda
Siyanür dolaþýr daim kanýnda
Dönmeye gör sýrtý vurur anýnda
Bal akýtýr konuþurken dilinden
Ýblis uþaklarý oynar zilinden
Susunca kâh acýndýrýr halinden
Riyakârdýr hayýr çýkmaz ininden
Çýkarlarý uðruna geçer öne
Yalan söz söyler döne döne
Yüzü kýzarmaz dönse de al göne
Götürür inananý yanlýþ yöne
Þeytan ile nefis ipini çeker
Çektikçe içine fesatlýk eker
Týrpan bilmeyen laf diye biçer
Her sözü iðrenç hal ile bezer
Korkmaz Hakk-a hesap vermekten
Utanmaz kula iftira etmekten
Yayar toksini, çekinir içmekten
Lakin geri durmaz fitne ekmekten
Bitmez tükenmez hýrsý tamahý
Yalan, dedi kodudur tek silahý
Hatýrlamaz Peygamberi Allah’ý
Yakar narda aldýðý mazlum ahý
Ýftira edenin çýkmaz sahibi
Azgýn þeytandýr onun tek talibi
Bulunmaz vicdansýz kalbin tabibi
Yalancýdýr dünyada ki habibi
Adem der ki; dinle ey kardeþ bacý!
Doðruluðu et daim sen baþ tacý
Kula iftira etmekten uzak dur!
Cehennem narýnda yanmak ne acý
Sosyal Medyada Paylaşın:
ADEM ÖZCAN (DENİZLİLİ) Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.