Ey benim caným, ciðerim, biricik kardeþim! Ýçimde bir his var sanki habersiz ce öleceðim, Kaydý yýldýzým, battý güneþim, bitiyor sanki iþim, Karardý gözlerim, seni görmeden öleceðim.
Sana olan hazin hasretim, sardý yüreðimi Baharýmda üþütüyor, titretiyor bedenimi! Görmek istiyor gözlerim, ellerimde ellerini Yetiþemezsen cenazeme istemem üzülmeni
Bir gün Adem hasta diye duymadan elden, Koþ gel Kardeþim! Helalleþelim ölmeden! Sarýlayým boynuna beyaz kefen giymeden, Duyayým sevdiðini kulaðým kilitlenmeden.
Kahverengi gözlerimin içi eriyip akmadan Helalliðe çaðýran þu aciz dilim susmadan Barýþa uzanan titrek ellerim kurumadan Helalleþelim kara toprak beni yutmadan
Kalmasýn öbür âleme varsa bende hakkýn Ödeþelim bu âlemde Azrail gelmesi yakýn Sevindirelim âlemi, istediði budur Hak’kýn Bitsin bu düþmanlýk, yollarým olsun akkýn
Helalleþmeden ölürsem rahat mý edeceksin? Dünyada ebedi kalan yok, sende geleceksin Ardýmdan piþman olup, gözyaþý dökeceksin Keþke kadrin bilseydim kardeþim diyeceksin!
Son piþmanlýk fayda vermez, etme gel, gel! Dilim söylerken, uzanýrken elim, el ver el! Yýk tabularýný, aç gönül kapýlarýný öyle gel! Söyle hatamý, vur yüzüme, yüreðimi del gel!
Bu sana yaptýðým son helallik çaðrý olabilir Belki bir daha döner mi dillerim, kim bilir? Sen affedersen, affýnýn ecrini Rabbim bilir Kapýda hazýr Azrail’im, her an cana gelebilir.