Acý poyraz oldu sanki sözlerin,
Baþým öne büküverdi, bilmedin.
Gâm ý yýktý, gözlerime gözlerin,
Damlalarý söküverdi, bilmedin.
Gelip gidip, resimlerin süzerken,
Diþleriyle, dudaðýný ezerken,
Gönül gözü sevdalarda gezerken,
Yaðmur gibi, döküverdi, bilmedin.
Her adýmda yollarýna kul oldu,
Sen gülünce, çiçek açan dal oldu,
Hüzünlendin, o da sarardý soldu,
Kederlere akýverdi, bilmedin
Bilincinde yanlýþ yaptý sanýldý,
Kimbilir ki, daha nasýl anýldý?
Sen kazandýn, tuþa döndü yenildi,
Hayatýndan çýkýverdi, bilmedin.
Ne eliyle ellerine dokundu,
Ne bu aþktan nefret ile yakýndý,
Seni senden, her bir þeyden sakýndý,
Kendini de yakýverdi, bilmedin
Son vedayý eyledi bak yüreðim,
Ta omuzdan kopuverdi küreðim,
Çadýrýmda, yýkýldý son direðim,
Gönül hanem çöküverdi, bilmedin.
18 Ekim 2014 Mustafa USTA
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.