yaðmurun yaðdýðý ve izlerin örtüldüðü mevsimlere düþen aþklar
kendimde olduðum ama çýkýþý bulamadýðým yol daralmasý
hiçliðe yatýrýlmýþ varlýðým ve yolunu kaybetmiþ umutlardýr geçip gidemediðim
kalýyorum ve kalmýþtým çoktan
...
sokaklarýn sessizliðine eþlik eder içimdeki betonu kalýn duvarlar
ellerim isyana mendil sallayan asi mülteci
katran kokulu burukluktur aklýma düþenler þimdi
þehirler dolusu ýssýzlýk ve bavullar dolusu yük gibi
bað bozumuna denk gelen ürünlerin kavuþmayan yalnýzlýðýdýr
zor deðildir oysa bir sevdayý yaþamak
kaç menzilde varamadýðým yerdi burasý
kentin bulvarlarýnda suskun insanlar
kaybolur sisler arasýnda inandýklarý hülya
kimi sarar bilmem ki bu puslu hava
kimi öper alnýndan düþtüðüm kalýn perdeli gece
bakýþ týðým sokak lambasýnýn feri dokunurken yüzüme
karanlýða küfrettiðim yerdeyim
çelimsiz saat ve sýska zamandýr bilirim aldandýklarým
irademin eþsiz yenilgisine
övgüde bulunan veçheye doðrulttuðum namlu dur benliðim
en çok kendiyle kavgalý
bakýyorum
iki adýmla tamamlanacak yolun sonunu getiremiyorum
affet sevgilim adýmlayamadýklarýmý
darmadaðýn tutkularýn ören yeri miydi söyleyin aþk
baþka duygularýn altýnda ezilen her hisse yataklýk eden bir zan
yarý baygýn cümleler sus içimde
oysa
yolcular hapsolmazdý bilmediði gri’ye
hiç bir þeydim!
kimim dediðimde
aklýmla duygularým arasýnda ki köprünün kalýn surlarýný yýkmanýn
kolay olmadýðýný anlamak ilk büyük þaþkýnlýktý
sonra yerlere kadar eðildiðim maneviyatýmýn önünde kalakaldým
þaþkýnlýðýma þaþýyordum
keþke
düþüncelerim sýðsaydý ellerime
bir aralýktan sýzsaydý hislerim
renklerin ahengine yetiþemediðim
o mahur bestenin olduðu yere
Müjgan’lý dakikalara vursaydý zaman
aklým kalsaydý yine o gülüþte
senden ve benden söz etseydi dinlediðimiz þarkýlar
bizi yazsaydý tanýmadýðýmýz þairler
ve gülümseseydik satýrlara sýðmýþ lýðýmýza
basamaklarý daha hýzla çýksaydýk bu defa
her yanýlgýmýz da kendimizi aklayýp savur saydýk mutlu denizlere
gün deðseydi mutlu bir tebessümle gülüþlere
baþka mevsimlere dokunsaydý hafif bir meltem
savrulan her esintide ben kaçsaydým bu defa
giderli insanlara aldýrmadan
yollarýma barikatlar kurmadan, raflara kaldýrmadan beklentilerimi
sýradan bir uðurlama için söz geçirseydim nefsime
kendi taþkýnlýðýndan düþseydi günahlar
savrul saydým
ve
kaçmadýðým bir korkunun önüne dikilseydim heybetlice
sürgün edilmeden aþka düþseydim son defa
affet!
sayýkladým uykuda
Maide Özgüç
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
Seyir LEOPARIN GÖZLERİ Kırık Aynada Vals zaman içi... Kupa Arabası GECE DÜŞLÜ KADIN papatya rüya mevsimi SİNEK VALESİ Nebahat