Deðiþiyor insanlar hava, su, toprak gibi
Bakýp sis perdesine güneþten korkuyorsun
Sararýyor gözlerin güzdeki yaprak gibi
Çýplak dala tutunup düþünden sarkýyorsun
Bir bilseler bir bilsen ve bilsek hep beraber
Güvercin kanadýnda saklanmýþ kötü haber
Kimi alýnyazýsý, kimi der buruk kader
Güneþi solduranlar geceleri derbeder
Görmez misin ay üþür yýldýzlarsa nazende
Faraza arþ delinmiþ bulutlar yamalanmýþ
Gözyaþlarý süzülür yaðmur gibi bazen de
Baktýðýn her bir zerre kocaman bir yalanmýþ
Hatta sen ve suretin, baþýboþ hayallerin
Kývýlcým bakýþlarýn çeliþkili hallerin
Kaþýn, gözün, varlýðýn; umarsýz ahvallerin
Sahteymiþ, yalanmýþ hep sýðýndýðým ellerin
Tan vakti giderdik hep ayný yolda el ele
Velhasýl dikenlerin yollarýmý kanattý
Sorun sende deðildi zamandaydý mesele
Onla iyi geçinmek bu devirde sanattý
Küflenmiþ nimet gibi nedir bu keskin koku
Ýlk vahiydi aslýnda Rabbim buyurdu oku!
Kitaptan bîhaberler sapladý kalbe oku
Doyurmadý hiçbir mülk gözü aç karný toku
Ne fark eder ki söyle ay küsmüþse kime ne
Aðýt yakarmýþ daðlar maziyi uðurlarken
Güller âmâ kuþlar lâl bu kara düzen de ne
Gözyaþý dökmeyen yok zamaný aðýrlarken
Sen ayarsýz bir vaktin hüzne kurulan sesi
O hapsolmuþ ömrüne açýlmýyor kafesi
Kiminin gönlü kara kiminin aç nefesi
Bu hýrs bu nefret neden yok ki ömür ertesi
Seda YÜKLER