Ve sonra dedi ki kadýn; yorgunum be adam, bir de sen yorma beni. Hayallerimin peþinde koþmaktan ziyadesiyle yoruldum. Sen bilirmisin ki ne zordur, senin her acý sözünden sonra tekrar toparlanmak ve hiçbirþey olmamýþ gibi davranmak. Gitmeye yeltenmek ama her seferinde dudaklarýndan dökülen ve o içimi eriten "gitme caným" sözünde ki "caným" içtenliðine takýlýpta kalmak. Sen bilirmisin ki ne kadar yorucudur, yüreðinin son damlasýna kadar mücadele edip, her ihtimali deneyip ve sonunda seni kaybedip bir þeylere tekrar baþtan baþlamak. Sensiz bir hayat gelecek hayallerimin içerisinde yok ve varlýðýn beni hala ilk gün ki gibi mutlu ediyor. Sana düþen ise sadece, beni anlamak, beni anlamak, beni anlamak.
Ve cevap verdi adam; ey benim ilkbaharým, ey benim solumda ki diðer caným, isyankar kadýným. Bana unutturduðun geçmiþ acýlarýmdan sonra, sen sanýyormusun ki seni hatýrlamakla geçireceðim bir gelecek isterim. Biliyorum zor adamým, sözlerimi sorgula, tavýrlarýmý sorgula ama içimde sana olan sevgimi sakýn sorgulama. Eksikliklerim varsa eðer, onlar bilmediklerimdir, öðret bana ve bildiðin kadarýyla açýklarýmý sen tamamla. Ve sadece kendi açýndan bakma bana, hatayý biraz da kendinde ara. Ve sen hala, mutluluk nedir diye bana her sorduklarýnda, aklýma ilk gelensin. Ve tek korkumdur, seni yarýnlarýmda bulamamak. Uzatýyorum sana ömrümü ve ellerimi, sana düþen ise; onlarý asla býrakmamak, býrakmamak, býrakmamak.
Sosyal Medyada Paylaşın:
burak poç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.