YETER...!

Gün geceye, gece sabaha akmakta
Kalemler yorgun bedenler dargýn
Dolmasý gereken sayfalar boþ, yazýk
Gel yanaþ yanýma
Yaþamasýný bilemediðimiz bu hayat
Her dakikada zamanla bizlere atýyor kazýk
Sana
Kimin kazýkta
Hünerli ve usta
Sonuçta
Kim yenilgiye yakýn
Onu anlatacaðým
Haydi biraz daha yanaþ yanýma


O benim çocukluðumu bulutlara yükledi
Sorun oydu ve yalnýzca o sorundu
Kaba ve kýrýcýydý dudaklarýndan akan kelimeler
Çok hasretini çektim bir çift gözle gelen
Sonrasýnda beni tekrar hasretine götüren sözlerin inan
Kalbim gide gide matraklaþmaya meyil atýyordu.
Kopacaksa kopsun havasýndan
Beni, beni, beni germeye sürükledi
Burnum almaz olmuþtu narin kokularý
Kýrýlasý elleri vurmaya kalkmazdý ama
Dili bedbaht kötü çirkin hep kendisine yalan dolan
Tuhaflýklarý yaþatýyordu yaþanasý güzelliklerde

Yeter bizlere çirkinlikleri yaþatacak deliliklere yatma
Kuvvetini topla ve yarattýðýn dünyayý yýk geri dön
Onlar yakýnlarýmýz
Kopmuþsak birazda nedeni biz
Kýrmadýk onlarý ama aramaya da zahmet etmedik
Uzaklýklarý daha bir öteledik zahmet etmedik varmaya
Onlarsa zaten naziktiler fýrsat bu ya
Küsmelere yattýlar ayný orman misali
Uzayýp giderken hasret yumaðýnýn ipleri
Kabartýsý bizi kýzgýnlýða
Onlarý ise “büyüklenmiþiz” duygusuna..
Sosyal Medyada Paylaşın: