MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

Zaman, Aykırı Düşüncelere Gebe Kalmıştı.
mehmetmacit

Zaman, Aykırı Düşüncelere Gebe Kalmıştı.




‘’vurulunca kalbe neþter…’’


gitmiþti kadýn.
bir veda,
bir hoþça kal demeden.
konuþmamýþtý hiç.
istememiþti görmek geride kalan enkazý.
verememiþti bir anlam,
nedensiz gidiþlere adam.
kör bir neþter yarasýndan daha derindi,
kalbindeki yara.
geçtikçe günler,
geçtikçe aylar,
yüreðinde kabaran nefret daðlarýnýn izleri,
okunuyordu gözlerinden.
fýrtýna yüklü bulutlar gibiydi duygularý,
hazýrdý her an patlamaya.
nedensiz ve sessiz gidiþin travmalarý,
düþman etmiþti onu tüm kadýnlara.
kývranýrken yüreði yalan bir aþkýn sancýlarýyla,
kin dolmuþ duygularla,
bocalýyordu,
yüzme bilmeyen çocuklar gibi.

þekilsiz,
kimliksiz bir insan haline gelirken,
savaþýný veriyordu aykýrý düþüncelerin.
boðuluyordu kocaman þehirde.
þehir miydi yalan,
yoksa adam mý?
karýþtýrmaya baþladý,
doðrularý,
yanlýþlarý.
yüreðindeki intikam duygusu,
kusmak istiyordu içindeki nefreti.
nerede ve nasýl?

kývranýyorken nefret denilen hastalýðýn pençesinde,
aðlýyordu yüreði içten içe.
esir almýþtý tüm benliðini,
nedensiz bir gidiþin dinmeyen sorgularý.
hele,
nemli ve soðuk,
uzun geceler yok mu?


uzun zamandýr benliðini saran kimlik ve kiþilik savaþýný,
kaybetmek üzereydi adam.
ezilirken aykýrý düþüncelerin aðýrlýðý altýnda,
umutsuzluk içinde kalan masum duygularý,
can çekiþiyordu.
dýþarý attý kendini,
geç vakitte.
yitirmiþ gibiydi aklýný.
yürüdü gitti,
ýssýz,
karanlýk sokaklara.
belli ki,
galip gelen aykýrý düþüncelerdi.
engel olmak kimin haddine…
büyük þehrin duman kokusu sinmiþ varoþlarýnýn,
gizem dolu arka sokaklarýnda,
buldu kendini.
yankýlanýyordu kulaklarýnda,
karþý konulmaz nefretin ayak sesleri.
sarsýlýyor,
yalpalýyor,
titriyordu ayazda kalmýþ gibi.

giyindikleri avuç içi kadar bez parçasýyla,
loþ ýþýklý kapýlarda bekleyen þuh kadýnlar.
dillerindeki þehvet söylemleriyle,
pusulasý þaþmýþ adamý cezp etmeleri,
hiçte zor deðildi.
o da,
bunun için gelmemiþ miydi zaten?
çýkaracaktý yalan aþkýn acýsýný bir fahiþenin koynunda sabahlayarak.
yaþayacaktý tüm iðrençlikleri bir kadýnýn bedeniyle.
kusacaktý doyasýya içindeki nefreti.
aþaðýlayacak,
hakaret edecek,
belki de kaba kuvvet…
onun için tüm kadýnlar aþaðýlýk mahluklar deðil miydi?
yüreðindeki yangýný dindirmek,
her þeyi unutup nefretin çarklarýna teslim olmak,
huzur bulmak istiyordu!
tamam dedi içinden,
‘’Ýntikam zamaný’’

atmýþtý ki adýmýný bir kapýdan içeri,
durdu.
neden durmuþtu?
planlamýþtý ya!
yapacaklarýný günlerdir.
dönmeyecekti verdiði karardan.
kararýrken gözleri tutundu kapýya.
kaldýramýyordu artýk bedeni,
akýl-nefis savaþýný,
binlerce iðne saplanýyordu beynine.
þaþkýndý.
bakýndý etrafýna.
istediði bu muydu gerçekten?
yaþayacaðý çirkinlikler,
kin dolu yüreðine huzur verecek miydi?
ya sonrasý!

galip gelen aklý mýydý?
sarsýldý titreyerek.
bir anlýk gaflet,
boðazýna kadar günahlara batmaktý.
iliklerine kadar ter içinde derin derin soluyarak,
sokaða attý kendini.
geçerken onlarca yarý çýplak kadýnýn arasýndan,
tutamýyordu gözyaþlarýný.
onu,
böylesi aðlatan neydi?
belki,
hayatýný karartan bir kadýnýn suçunu,
yaþamlarý acýlarla dolu,
bu sokaklara tutsak kalmýþ biçare kadýnlara yüklemek.
belki de,
son anda farkýna vardýðý yalan aþkýn tutsaklýðý.
tutsaklýk…
bu düþünce,
çarpmýþtý yýldýrým gibi beyninin ücra köþelerine.

koþmalýydý özgürlüðe,
kurtulmalýydý bu çýkmazdan.
atýldý þuursuzca.
daracýk sokaklar,
taþ kaldýrýmlar,
tek tük kalmýþ yoksul ayyaþlar,
tiner çeken zavallýlar.
koþtu nefes nefese.
bilmediði bir sahildeydi.
içine çekti uzun uzun denizin kokusunu.
baþý dönüyor,
bulanýyordu midesi.
kusuyordu acý acý.
belki de kustuðu içindeki nefretti.

yýkadý elini,
yýkadý yüzünü tuzlu sularla.
bakýndý karanlýk enginlere,
bakýndý gökyüzüne.
usulca,
ah özgürlük!
derken,
belirdi yüzünde huzur dolu bir tebessüm,
aylar sonra.


Mehmet Macit
25.09.2014
Ýzmir

MEKTEPLÝ KIZ

Dün çocuktu
Bugün mektepli kýz oldu.
Siyah önlüðü tebeþir tozu
Dudaklarý al,
Parmak uçlarý siyah mürekkep
Elinde okul çantasý.
Kuþ misali mektepli kýz
Mektepli kýzýn baþýnda sevda eser,
Göz altýnda öyle bakar ki;
Gözü gözümü keser.
---- 20.09.1959 - Ýslahiye

Ýsmailoðlu Mustafa YILMAZ - Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.