Hayatýn gerçeklerine kapattýn yeþil gözlerini ve alýp gittin benden Yüzümdeki yalnýzlýk ve kabimdeki can parçalarý senin izlerindi Tanzimat fermanýnýn bile ayýramayacaðýný sandýðým biz bir baþkasýna mý yenilecektik? Seni kaybetmek sorun deðildi, asýl sorun seni kaybedince kendimi bulamamaktý Sen beni býrakýp gittin Peki þimdi? Þimdi geçmiþte beni, yalancý cennetlerde seni arýyorum. Þimdi býraktýðýn bir enkazýn altýnda eziliyor, tükeniyor, yitip gidiyorum... Ve sen, Yeþil gözlerin ve sen Lütfen Bu ekazýn altýndan kurtar beni, yalvarýyorum...
Alp Ay, 29/06/2006 - Silahlýk-Tuzla/Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
Alp_Ay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.