Yalan (Ayrılık)

yaþananlar ve yaþanýlasý kalanlar..
biz ayrýldýk diye gecem sancýlara gündüzüm hüzne tefrik edildi.
iki ucu bir araya gelmeyen ve hiç sübuta ermeyen iliþkimizin
iki ucunu bir araya getirmeye çalýþmaktý delilik.

sen elini elimden çekerken
yani sen elimden kaçarken bir yabancý dahi tefhim edebilirdi
"bir sevda deðil bu, bir varoluþ, sevmiyorsanýz zaten hiç yoksunuz!"
oysa ben, anlamaný bekledim..
kabullenmeni..
Aþk biraz da küsmekti sevgiliye ömrünün gülhanelerinde..
sonra peþinde koþmaktý.
aþk, basit bir týbbý müdahale ile giderilemeyecek derecede yaralar almaktý kalbinden
aðaç olmak neyime sen kahverengi gözlerini uzaklara dikmiþken.
aþk biraz da hazýr olamamaktý ayrýlýða ve kendi kendine yeminler etmekti bir baþkasýna aþýk olunamayacaðýna..seni "sorumsuzluðunla" kabullenmekti;
ya da "sorumsuzluktan" vazgeçmekti..
ayný acýlarý yeniden yaþamaktansa kaybolmayý göze almaktý sevgilinin yokluðunda yalnýzlýktan.
ne bir aþka ne de bir ayrýlýða hazýr deðilken
ve resmin baþucumda dururken, kafamý bir baþka yere çevirmek neyi saklayacak gözlerimden ?
yaralar kapanan telefonu duvara fýrlattýktan sonra azardý
yaþananlar yaþanmalý yaþanýlasý kalanlar hala umut edilmeliydi.
edebildiðin tek söz "bensiz mutlu olma!" çünkü ben sensiz yalnýz ve mutsuzum..
kayboluyorum..
ve kaybolurken iki kelimeyi bir araya getirememe durumuydu ayrýlýk
"gitme nolur!" diyememekti
zira tek kelimeyle telaffus edilip
tek bir kelime söyleyememekti.


Alp Ay
Þirinevler(Bahçelievler)/Ýstanbul, 08/11/2007 (gecenin bir vakti)
Sosyal Medyada Paylaşın: