BEN NEREDEYİM BİLEN VARMI?

Gemim kayalýklara çarpýp parçalandý.
Hayatta kalma çabasý ile kayalýklara týrmandým,
Biraz dinlenip kendime gelince,
Çevreyi tanýmak için etrafý dolaþmaya çýktým.
Gide,gide bir ormana düþtü yolum.
Bir zaman sonra ;
Rüzgarlar esti aðaçlarýn sararan yapraklarýný savurdu,
Yaðmurlar yaðdý,
Oda acý,acý çarptý damlalarýný yüzüme,
Býçak gibi çizercesine.
Bu arada bende durmaksýzýn yola devam ediyorum.
Birde baktým ki kar yaðmaya baþladý.
Öylede güzel yaðýyordu ki kar.
Bembeyaz, tertemiz.
Ýndiði yeri beyaza boyuyordu sanki.
A.aa.aaaaaaaaaa!birdi ne göreyim yerde bir anahtar.
Hem de!! Kardan bir anahtar.
Anahtarý alýp biraz daha ilerledim,
Karþýmda buzdan bir saray duruyor.
Kardan anahtar ile buzdan sarayýn kapýsýný açýp içeri girdim.
Her yer ýþýl,ýþýl,her þey buzdandý,duvarlar,eþyalar,
Hatta insanlar bile,yalnýz insanlar kýraðý tutmuþ gibiydi.
Ben yanlarýna yaklaþýnca insanlarý saran kýraðý tabakasý çözüldü,
Parladý yüzleri buzdan insanlarýn.
Sevindim, ellerini tuttum eridiler birer,birer.
Yine yalnýzdým ,oturdum aðladým.
Aðladým iþte!
Gözümden akan yaþlar buz sarayýnýn duvarlarýný da eritti.
Yavaþ,yavaþ buzsarayý da çöktü.
Bir su birikintisi oldu,sonrada buhar olup bitti.
Artýk ne buzsarayý,ne buzdan insanlar,ne yaðan kar,ne fýrtýna ,nede yaðmur,
Hiç birinden iz bile yoktu.
Geri dönüp gideyim dedim arakamý döndüðümde;
Sadece sisler içinde ,bomboþ,uçsuz bucaksýz bir karanlýk.
Dönüþte yok geriye artýk.
Bir boþluk ki önüm,arkam,saðým,solum,aþaðýsý,yukarýsý göz alabildiðine.
Ben neredeyim bilen var mý ?
Sosyal Medyada Paylaşın: