Ömür dedigin sokak lambalarý yanan bir þehir, Biz insanlar o þehirde yürürken,elektirik direklerinin altýndan geçeriz bir,bir. Bir yaþa kadar hayal eder hýzla ilerleriz. Hep bir sonraki yanan sokak lambasýna doðru. Ama neyazýkki arzuladýðýmýz yere vardýðýmýzý oradan geçtikten sonra anlarýz. Çünkü o sokak lambasýnýn altýndan geçerken(hayallerimiz)kendi bedenimizin altýnda kalmýþtýr. Geçtikten sonra tekrar gölgemiz kýlavuzumuz olur önümüze düþer. Sonra evet sonra geride kalan elektirik direginde asýlý kalýr. Yüreðimiz,bedenimiz,gölgemiz... Nafile göz yaþlarýmýz deniz olsa,yükselse bile, O direklere ulaþýp asýlý kalanlarý indiremezler. Öyle zalimki o, þehirden geçerde insaf edip sakaða bile bakmaz. Özlem dað olur içimizde yer bitirir bizi. Artýk iflah olunmaz. Sonra dudaklakýmýz titreye titreye bir þarký tuttururuz. Gelmez ogünler dönmez ogünle mazide kaldý hep....
Sosyal Medyada Paylaşın:
sızı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.