BEN VE KİBRİTCİ KIZ
Her sene 31 aralýk gecesi kibritçi kýz olurum
Evimizin karþýsýnda cami...
31 aralýk akþamlarý ýþýðý kapatýp pencerenin önüne oturup.
Caminin duvar dibine gözümü dikerim.
Benim için yýlbaþý kutlamalarý budur.
Çocukluðumdan bu yaþýma kadar bu böyledir.
Hepiniz bilirsiniz kibritçi kýzýn masalýný,
Beni en çok etkileyen bu masaldýr
Son birkaç yýla kadar hep kar yaðardý aralýk ayýnda.
Bir güzellik olurdu aðaçlarýn dallarýnda, evlerin saçaklaýnda
Ama artýk ne yazýk ki kar yok .
Ayaz var,sadece kuru ayaz.
O yüzden kibritçi kýz daha erken veda ediyor hayallerine.
Kibritçi kýz,annesini ve onunla geçirdiði günleri hayal ederdi.
Bense her sene ,o seneki yaþýma ve konumuma göre,
Ýçimde yaþattýðým,ama bir türlü gerçek hayata taþýyamadýðým,
Beni ve yapmasýný istediklerimi bir kibrit alevinde seyrederdim.
Bu senede kibritçi kýz geldi,kapýyý çaldý,karþýladým içeri buyur dedim.
Ýçeri girdi bizim kýz,her zamanki misafir köþesine oturdu .
Hoþ geldin dedim ,
Hal hatýr sormanýn dýþýnda konuþacak sözümüz kalmamýþ.
Hayallerde yanmýþ önceki senenin kibrit çöpleri ile
Bir kutu kibrit getirdim ikram ettim,
Çünkü ona yapýlacak ikramlarýn en güzeli kibrit çöpleriydi.
Kibritleri çaktý,çaktý yanmadý kibritler.
Kutuyu geri elime uzatýrken gözlerime öyle bir baktý ki anlatamam.
"Yaþadýðýný mý sanýyorsun !
bitmiþsin sen!
giden sene ile sende gitmiþsin.bir yýldýr yoksun!"
Dedi ve gözlerimden içeri aktý.
Yok olan benle kibritçi kýzda yok oldu.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.