yarýn olmamýþtý daha, yaþadýðým dün geceydi
yaðmur bulutlarý henüz ýslatmadan ellerimi
odamýn duvarýna astým, tüm güzelliðinle seni.
küçük küçük karelere böldüm resmini önce
sonra her kareyi yüz misli büyüttüm özenle
bir nakkaþ gibi iþleyerek saçýnýn her telini
yerleþtirdim duvardaki yerine bütün kareleri
yüreðimdeki kadar büyüdün böylece gözlerimde
tarifsiz çiçekler gibi açmýþtýn odamýn içinde
/ kalemimin ucu kýrýldý bir ara, canýn yandý mý.
sonra gözbebeklerine kendimi yapýþtýrdým
ve dudaklarýný en sevdiðin kýrmýzýya boyadým
evet iþte sendin ve tam karþýmda duruyordun
ne güzel yakýþtýn bu duvara biliyor musun
oysa þimdiye kadar odama hiç gelmemiþtin
kalktým yerimden usulca dudaklarýndan öptüm
/ doðru söyle bana sevdiðim o an neler hissettin.
yarýn olmuþ, dün gece artýk geride kalmýþtý
sýktýðým parfümünün yerini sarhoþ kokum almýþtý
hayal gezisi bitmiþ duvar eski rengine boyanmýþtý
CEVAT ÇEÞTEPE
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.