benim; aþk dilinin birleþmemiþ hecelerinde okuduklarým
aðýr bir ter kokusudur yada patlamasý birden volkanlarýn
hani dudaklarýn yanýp kavrulur gibi,
dehþet bir þey yani.
kor ateþlerin arasýnda çýrpýnan kanatsýz gelincik kuþlarým
tutabilsem bir daha okumak için ucundan en son satýrýn
ellerimi kýna deðil kan boyar be gülüm,
gerisi zaten ölüm.
her satýrýmda bin damla mürekkep, rengi tutkunu firarýmýn
içinde çiçekler açmaz, sadece aðlar çocuklar hatýralarýmýn
yýrtýk perdeler uçar gider pencerelerden,
izlerim, baþka ne gelir ki elden.
berbat bir soðuktur, soluksuzluðun bedeli dumaný sigaramýn
gün batýmý, son kadeh sarhoþluðu gibi kýþ akþamlarýmýn
aklýma bile gelmiyor üzerime yaðacakmýþ kar
ama koyuyor iþte böyle gitmek, apar topar.
CEVAT ÇEÞTEPE
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.