Bir merkezkaç kuvveti vardý bizi birbirimizden ayýran, beni günlerce aðlatan. Ben aðlarken konuþamam, bu yüzden sana "gitme" diyemedim. Bir tel saçýndý bana bu gidiþinden sonra kalan; günlerce onunla yetindim. Senden sonra solumadým hiç tozlu ve siyasi havasýný Ankara’nýn. Sen son nefesimsin içimde kalan. Vermediðim... Veremediðim... Kýsa dönem aþk mý kaldý geriye senin ýlgýn gözlerinden? Ki þimdi ben cennet sandýðým yerde yalnýzým. Yanýmda kimse olmadýðýndan deðil yalnýzlýðým sen yanýmda olmadýðýndan ben yalnýzým.
Alp Ay, 12/05/2006 - Tuzla/Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
Alp_Ay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.