belki inanmayacaksýnýz... benim olmayan bir ölümü, geri verdiðim gündü geceye dönen hallerinden memnun insanlar vardý, arka bahçelerde korkuluk demirleri zamaný kaydýran kaydýraklar bir de... bir de o vardý her þey aynýydý
üzerine zeytinyaðý gezdirdiðim, kiremitte balýktý gece koyu renkliydi denizi ýslatan yaðmur da vardý uçan balon satýcýsý kestane kebapçýsý biri gri, iki aç açýk kedi roka salata beyaz peynir serçe parmaðý kalkýk kadeh
yaz deðildi hatýrlýyorum... perþembe de deðildi yaðmuru ve Tanrýyý seviyordum onu da hatýrlýyorum hiç karþýlaþmadýðým diþil kahkahalar vardý damaðýmda hissettiðim yalnýzlýðým küllerimi karýþtýran
o gün ilk defa, ilk defa yatýlacak bir kadýnýn, gözlerine bakmak istedim sadece yeniden doðursun beni diye gözleri Ýstanbul kadar güzeldi yaz deðildi perþembe de deðil benim olmayan o ölümü, geri verdiðim gündü
merhaba dedi kýlçýk ayýklayan ellerim gözleri güzel kadýna yine inanmayacaksýnýz sabahýn ucuna deðdik yan yana tek kiþilik yatakta iyi hatýrlýyorum... hiç bir þey olmadý aramýzda ikimizinde içi geçti
suadiyeekimikibinondört Demir Mutlugil
Sosyal Medyada Paylaşın:
Demir Mutlugil Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.