aðlýyorum iþte
kimse bent kurmasýn gözlerime
derinimden sancýyor onlar
umutlarýn ýslatýrken yüreðimi
bu çöl kentin belimi kýran buzunda
sen
ruhumun çelik zýrhlý bekçisi
tutup sözünü ilk ay gibi
karanlýklar çökmeden
doðdun ya üstüme
þimdi çözemez kimse senli içimi
ayaz donduramadý
yakamaz güneþ
birlikte saldýðýmýz
kuyruksuz uçurtmanýn ipini
gözleri sarý
göðsü mavi
sözleri er kýz
bak
fakirim bu karanlýk kentte
sarýyorlar beni yoksunluðuna
tazeyim düþen çiy kadar sabahýn tenine
hep gözlerine aktý ýþýðým
bilemedim dilini
ne olur tut elimi
çok uzaðým