Söyle dersen söylerim madem sesim sana ninnidir git dersen giderim
bekle istersen beklerim yalnýzlýðýmda sen ki el bebek gül bebek büyüttüðüm düþtün þimdi elden ayaktan düþtün
madem ihtiyacýn var bana baþ ucunda oturur beklerim sen benim gözümde büyütüðümdün kalbinin sana dar geldiðini sanýrdým seni tanýdým sonra beraber büyümeye karar verdik oysa iki yetiþkindik
sen bana aþkýn emaneti oldun teslim oldun bütün ruhunla
denizim hýrçýnlaþsa dinmesini bekledin rüzgarýmýn
havam bulutlu güneþsiz gözleri yaðmur doluysa sen hep bekledin
þimdi sýra bende söyle dersen söylerim sus dersen susarým sana beklerim baþ ucunda ta ki
ta ki o yeþil ýrmaklarýn serinliðinden esintiler gönderene kadar biliyordum çok kýrýlmýþtýn bak ama þimdi
yine buradayým yanýbaþýnda ve yeni bir büyümenin eþiðinde aþk’ýn rehberliðinde sen benim düþümdün çünkü aþk ayaklarý yerden kestiði kadar çünkü aþk büyütür
dün neyse bu gün de o bu gün neyse yarýn hep hafta boyu yedi günün yedisinin adý
aþk aþk olacak
mesela sen bana aþk’ta buluþalým diyeceksin ben anlayacaðým ben o günün hangi gün olduðunu anlayacaðým
çünkü çünkü biz bütün ayrýlýklarýn acýsýný çýkarýp caný cehenneme deyip savaþlarýn biz her gün buluþacaðýz
yani ellerimizi hiç býrakmadan haftanýn yedi günü ve yýlýn üç yüz altmýþ beþ günü biz seninle yeni düþler saltanatýný aþk’ýn payitahtýný biz kuracaðýz yeni bir büyümenin eþiðinde ve
ve imkansýz düþler aleminde
Yüksel Nimet Apel
28/Eylül/2014/Pazar/Bodrum
Sosyal Medyada Paylaşın:
yukapel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.