Kandiller söndü mü
Zifiri ve ýssýz damýmda
Halvet olduðum tek yoldaþ
Aczim.
Bedenimdeki takat
Ve gözümdeki fer,
Yalnýz emanet sermaye.
Bir bir saçarken çil çil
Aðaran saçlar, dökülen diþler
Habercisiyken iflasýn
Kalp cevheri
Örümcek aðýyla sarýlý
Bomboþ, köhne, virane
Duymaz olmuþ.
Uyandýr ya RAB
Bu ölüm uykusundan.
Geç olup,
Melek’ül mevt gelip,
Uyandýrmadan.
Mehmet HÜSELEKOÐLU
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.