Gece hissizleþiyor, Börtü böcek uykuya dalmýþ. Yalnýz bir nefis ayakta hala, Lanetli bir hastalýðýn pençesinde, Geziyor bir düþünce denizinden Bir diðerine.
Acý bir hüzün hakim çehresine, Sigarasýnýn külünden de renksiz Soluk ve yitik benzi Bilmem ki, zoru ne, yüklenmiþ Yüklesen daðlar çekmez onca derdi.
Hýrýltýlý bir sedayla Konuþuyor kendi kendine, “Kahramanca çarpýþsan da Yenik düþersin kadere, Ne yazýldýysa alnýna Çare yok oynayacaksýn, Gelse bile son perde”
Ve derken, Kasvet götürmez bir ben düþer, Kalbinin kabesine. Nurdan ala nur, Ýlahi bir ezgi çalýnýr. Aydýnlanýr tan yeri gibi, Aksi aynada görünmez yüzler.
Mehmet HÜSELEKOÐLU
Sosyal Medyada Paylaşın:
mhuselekoglu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.