KİMSİN SEN EFENDİ?

Bana kim olduðumu mu sordun efendi?
Göðsünde derin bir sýzýsý olan
Unutulmuþlarý bulma gayreti
Ve yetiþememe hüznü taþýyaným.
Karanlýk ne kadar çabuk çöker de
Gün bir türlü aydýnlanmaz,
Þafak atsýn diye
Ýnildeyerek bekler ya garipler
Ýþte onlara paydaþým.
Bir parça kuru ekmeði süte doðrayýp
Yavru kedileri doyuramayanlarýn
Suçluluk duygusunu
Dað gibi sýrtlayan hamalým.
Ceviz kurdunun açmazýný yaþayanlara
Kahýrlanýp halat sallandýran
Kör kuyularýn baþýnda
Onlar için aðlayan
Aksýranlar çok yaþasýn diye
Dua etmekten kollarýnýn yeni sarkmýþ
Lakin kendi bir nefese muhtaç olup
Nefes tüketenlerin duacýsýyým.

Bana kim olduðumu mu sordun efendi?
Göçmen kuþlardan bir tanesinin
Kanatlarýnda fer kalmayýp zayi olmasýyla
Gýyabi kabristanlara ektiði dað lalesine
Fecr vakti oturan çið tanelerini toplayýp
Can suyu veren,
Pembe bulutlar topaðý kalbine doldurulmuþ
Gözlerinden kan rengi çise sýzdýran,
Adýmlarý topraðý incitmeyen
Koca devlerin imrenicisiyim.

Adýmý söyleyemem efendi
Adým yok ki benim
Varlýðýmý bile münakaþa, abesle iþtigâldir.
Tek vardan baþka var,
Cürmünün aksi yansýmasýn diye
Fikrinin karasýný aynalara çalanlarýn
Lakýrdýsýdýr.
Þamatalara ve debdebeye
Katarkt olmuþ,
Grand tuvalet bir perde altýnda
Cafcafý sînesinden uzak tutan,
Lâci takýmlarýn ceplerinde
Ekmek ufaðý ve darý taþýyanlarýn,
Neþeyle koþarken sabiler
Yere düþünce yumuk elleri,
Yuvarlak dizleri kanamasýn diye
Yerden çakýl ve diken toplayanlarýn
Belki varlýðý olmaz ama adý olur
Ben onlarýn gölgesi olma niyazýndayým.

Yeni yetme ceylanlar
Sütten kesilirde,
Dillerine pelesenk bir zikir ararlar.
O arayýþlar bazen nihayetlenmeden
Bir kudurmuþun mýzraðýyla sükun bulur.
Þükürsüzlükten korkar da feryat edemez
Anne ceylan.
Makus manzarayý seyreylerken
Rýzkýnýn yasýný sahiplenen
Tortop ederek sýktýðý pençesiyle
Ýntikam yeminleri eden aslanýn davacýsýyým.

Koca karýnlý baylar itiþirken
Balçýk deryasýnda
Bir ak güvercinin kursaðýndaki
Buðday tanesi için.
Çamur sýçratýrlar ak kanadýna
Ak güvercinin.
Kirlenmiþ günahsýz, kendi günahý sayar
Söker de gýrtlaðýný baylar sevinir.
Titreyen kýzýl kursakta buðday tanesi ararlar.
Efendi, o kursaktan çýðlýk çýkmaz.
Ben günahsýz ak güvercinlerin sesiyim.

Efendi! Bir baksana ellerim yok mu benim?
Bir taþ savursam ya bu derin karanlýk dehlize.
Çýnlamasý yükselse ya Hüda’ya.
Gözlerim var görürüm ya bu çirkefi,
Dilim var haykýrýrým ya her fýrsatta,
Belki ellerimi farketmenin zamaný geldi.
Sen de katýlýrsýn belki bana
Seccadesini koltuðu altýna dürüp
Pusadýný kuþanmýþlarýn vakarýyla.
Ýnna fetahna leke fethan mübina!
Mazlumlara ýþýk olmak umuduyla.

Efendi! Seninde adýn sanýn yok artýk!
Hiç olmak neyimize yetmez?
Ýsmailî bir teslimiyet,
Ýbrahimî bir tevekkül,
Muhammedî bir yakarýþla.
Haydi! Gayret kuþaðýný baðlayalým,
Sadrýmýza dökülsün nazarý üçlerin,
Yedilerin, kýrklarýn.
Gýpta etsin cümle melâike
Bismillah, Allah adýyla!
Sosyal Medyada Paylaşın: