'bitkisel duygu semptomları'
anlamlý temaslarýn bilinir buralarda
buralar bu aralar yalnýz
kýrdýðý insanlar kadar kalabalýk þehirler bilir
aptallýk organý aþýnýrken
kan, damar,
lenf;
ayýp fotoðraflar.
silmek ne kadar da acý
her ayrýlýk devrim bekler anarþi duygularýndan
yaðmurdan kaçan neye dokunursa
odur ýslak
odun
kaþ, kirpik, kýl inceliði gözlerdeki cin de
gördüðün yüz
yollanýr ters zarf yutkunmalarýnda
yutkunursun
bir þey takýlýr
týkanýr
orada bir þey kalýr
ben bir þey var sanýrým
kapýmý çalan
yutkunmak ayrýlýk mucizesi
Tanrý baðýþlar bunu da
o yutkununca kýyamet
cebimde cennet
çok yukarýdan bakýnca dönüyor aklým
þehir insan demek, en acýlý gün þu saatlerde yine bir gün
toprak yiyordu elleriyle bir kadýn
aðzýndaki tohum
su kanayan iki delik
havasýz oksijen muammasýnda
karbon katlanýþlarý
ve oturuyordu þehrin herhangi bir kaldýrýmýna
uzun etekleri
yerleri süpüren kadýný kutsuyordu çöpçüler
bir kadýn daha oturmadý o kaldýrýma
anlamlý bulmadýðýný söyleyebilirim
uygunsuz adýmlarý sarkýp ýslak gövdesinden
meyve verecekti güneþ doðarken
soðuk kalça izi
bir ben ayrýk orta yer de
kaç çamur tüketti
bir sen daha yaratmadý
ellerim yükselmedi duaya
sokaklarda kaybettim kokusunu
caddelerde fahiþeler omuzlarýný okþarken
biraz daha kalsaydým çürüyüp gidecektim
neredeydin
uyu sevgilim
iskoç þarkýlarý ýsmarlayýp
yapraðýndan öpeceðim
bir umut yarýn kansýz yiyebiliriz
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.