Özrün var mý bilmiyorum
Ya da bir mazeretin
Suçlusun!
Çünkü
Ben öðrettim sana
‘’Ýnsan nasýl sevilir’’
Haklýsýn…
Senin de öðrettiklerin var tabi
Yüzün gibi hatýrýmda
Hüzün gibi mesela
Aþký paraya satmak gibi…
Yalan gibi, yýlan gibi…
Ýhanet gibi…
Hayattan acýyý yutkunmak
Sana aþkla tutunmakla aynýydý…
Acýnýn baþkentini yazar þairler
Fakat
Anayurdundan söz edeni, görmedim hiç!
Artýk sen
Anayurduydun acýnýn…
Þimdi ben
Senin topraklarýný sulamaktayým…
Satýrlarýmýn her harfi bir damla yaþ
Yaralý bir kurt gibi ulumaktayým…
Eðer daðýtmazsa beni
Adamlýðýmý, yitirmemek için yaptýðým, iç savaþ
Beni yýkmazsa eðer!
Sancýnýn, her türünü de göðüslerim yavaþ yavaþ
Varlýðýn, tokluðum
Yokluðun, açlýðýmmýþ eskiden!
Ben kalbimi dinledim sadece…
Sen, aklýný…
Ben sana kalmayý öðrettim
Sen gitmeye beni…
Ben sana gelmeyi öðrettim
Sen bitmeye beni…
Yerlere dökülmüþ hayal kýrýklýklarýma basmaktan,
býktým artýk…
Aþký týrnaklarýyla kazýyarak büyüten bir adamla
Aþký vuran bir katilin raksý olmaz…
Þimdi ödeþme vakti
Biten sevgili!
Dilerim,
Tüm tükeniþler seninle olur…
Antakya, 22 Eylül 2014
Ali Asafoðullarý