Yýllardýr hasretle kavrulan yürek,
Yandý yeter artýk, piþti be gülüm.
Bunca aðýr yüke, büyük güç gerek,
Tükendi dermaný, düþtü be gülüm.
Yokluk büyük suçtu, sýrtýnda ur du,
Bin defa sineye hançeri vurdu,
Haddini bilirdi, sustu oturdu,
Derdi nice daðý aþtý be gülüm.
Bir sevda ateþi yaktý özünde,
Beden küle döndü, kendi közünde,
Çizgiler belirdi, gülmez yüzünde,
Yollarý çýkmazda, þaþtý be gülüm.
Bülbülün feryadý vardý dilinde,
Düþlerde yaþadý eli elinde,
Hayli sürüklendi, aþkýn selinde,
Sýðmadý bentlere, taþtý be gülüm.
Yýllar geçti ama hayli zor oldu,
Adýný andýkça umutla doldu,
Mecnuna özendi, aþkýnla soldu,
Leyla’sýz her aný, boþtu be gülüm.
Hayat tekerinin koptu mazýsý,
Belki de çileydi, alýn yazýsý,
Bir tek gün dinmedi, arttý sýzýsý,
Ömrünün ilk çaðý, kýþ tý be gülüm.
Bahara döner se, bir gün boraným,
Bil ki feda olur, sana bu caným,
Ýçim acýsa da, güzel di aným,
Senden gelen her dert, hoþtu be gülüm.
19 Eylül 2014 Ýstanbul
Mustafa USTA
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.