AMBULANS...

Çok kan kaybediyordu, durum çok vahimdi, ambulans son ses sirenlerini açmýþ kulaklarý saðýr ediyor gibiydi, yollarý yara yara son sürat gidiyordu

Ambulansta müdahale yapýlmaya çalýþýrýrken diðer taraftan gidilen hastaneye bilgi aktarýlýyordu, hemþire arkadaþlar elinden geleni yapýyorlardý.

Çünkü ortada bir can vardý “genç, yakýþýklý” biri dedi müdahale eden görevli kendi kendine.

Ayný ambulansa binmiþti arkadaþý dostu can yoldaþý bir yandan aðlýyor, bir yandan konuþuyordu "deðer mi oðlum bir kýz için deðer mi? Neden kýydýn kendine, ne vardý bu kadar sevecek alt tarafý bir kýzdý" diyordu…

Evet arkadaþýna göre alt tarafý bir kýzdý, ama onun için o kýz hayattý, nefesti, kalpti, candý can.

Sebepsiz terk etmiþti, severken býrakýp gitmiþti, çok sevmiþti o kýzý, aþýktý, eli ayaðý, gözüydü kimseye derdini anlatamamýþtý.

Kime anlattýysa boþver sana kýzmý yok diyorlardý, gençsin, yakýþýklýsýn, karizmasýn


Ýþte aþktan sevgiden anlayýþlarý buydu, anlayamadýlar bu genci.

Bileklerinden kanlar fýþkýrýyordu "nasýlda derinden kesmiþ" diyordu hemþire her yer kan olmuþtu,

Gencin yüzünde birden bire gülümseme peydah oldu, sevgilisi gelmiþti gözünün önüne, “ne yaptýn sen” diyordu sevgilisi, genç gülerek “senin için yaptým, sen olmazsan yaþayamam demiþtim” sayýklýyordu

Son nefesiydi “seni çok seviyorum” dedi, baþýný saða düþürdü, gözü açýk gitmiþti…

Gülerek, severek, sözünde durarak ruhunu teslim etmiþti...


Sosyal Medyada Paylaşın: