çok oldu gözlerinden þiirler içmeyeli
maviyi tuvallerden sileli
kahverengi eskizlerde turunç yalnýzlýklar büyüteli
gürültülü kuytularda
annesiz bir þehirde
yalnýzlýk ordusu tarafýndan yönetiliyor ülkelerim
kaç köy
kaç kasaba
kaç þehir
zamaný kayýrýyor ellerim
galiba ben
sana sýnýrlar çizmeyi özledim…
dövünen dizlerimin
ayyaþ namelerinde çiziyorum gözlerini
Arnavut kaldýrýmlý taþ sokaklara
ayný telaþla
sensizlik var
kadehlerin yüzsüz mahzenlerinde
yüzümü çýkartýp asýyorum rüzgara
yüzsüzlüðüm aðlýyor
bir avuç deniz
sahi siz kimdiniz…
ihtilaller saklanýyor suyun saflýðýna
genizimde düðüm düðüm fýrça darbeleri
silinikleþiyor gölgemin rengi
konuþsam dün
sussam kendime zulüm
ahh pek bi afili yalnýzlýk denen bu meyhane
þarap kýzýlý baharlarda
hep ayný terane
ahh iþte
kaðýtta durduðu gibi durmuyor hiçbir hece
yüreðe deðince…
kaç kez söyledim sana
düþerken yanýbaþýma
þakaklarýn þiir damlatýyor dudaklarýma
içsem sarhoþ
içmesem mayhoþ…
bak bana anne
sert ve dik yokuþlar sarkarken gözlerimden
kurudu sabrýn terkisinde sardunyalar
güz yaðmurlarýnda ýslanan
saksýlar pencere kenarýnda duran
rüzgar alýyorum bakýþlarýndan
üþüdü zaman
düþ beni anne
mazinin kollarýnda gezinen
buðulu ezgilere
karþýyakadan gelen ney sesine
düþ…
ört beni anne
denizleri çek üzerime
köpük köpük dalgalar býrak
kumdan þehirlerime
kayalýklara vursun
tuz kadar sevdim diyenler
çarp yüzüme yüzüme
çýrpýnýþlarýmdaki sessizliði
savur
tenimin kavruðunda bozduðum yeminleri
fütursuz karanlýklar dolansýn ayaklarýma
izi kalýrken
gördüðüm rüyalarýn
kýrýlsýn avuçlarým
kanasýn týrnaklarým
ayyaþ akþamlarda
ölmem ben asla geçmiþten…
gör beni anne
sür gözlerini üzerime
yað beni
nasýlda sövesim var
nankör kedilere birbilsen
yüreðimde nar kýrmýzýsý yaðmurlarla
ezildikçe can tende
ten canda
fýsýldarken aynalar ellerimi
þehir altýnda
hüzünlü gürültüler öper sesimi
fersiz nefeslerin akþamýnda
soluk soluða kalýr düþlerim
koþtum düþemedim
düþ beni anne…
annem gibi sev(me)
adam sende…